Ortaokulda ilk sene o kızı dinlemiyorum diye ezik gözüyle bakılıp "inanamıyorum, nasıl bilmezsin? Yok artık ya." tepkilerine maruz kaldığım, sesim güzel diye psikolojik baskı ile zorla öğrettirilen şarkıdır. Yıllar yıllar geçti, hatırlayınca yine ruhum parçalandı.
Hiç dinlememiş olsam bile zorla nakaratını ezberlemek zorunda bırakıldığım şarkı. Maziye gömülmüştü aslında ama geçenlerde ödev gereği gittiğimiz köyde röportaj yaptığımız dayının telefonunun zil sesi çıkmıştı, arkadaşlarımızla aramızda da kısa bir sessizlik olmuştu.
Miydi devamı. Aklıma sabah akşam bu şarkıyı dinleyen arkadaşım geliyor sürekli. Ne çektik be... Hadi o şarkıyı sevdi de dinledi, benim günahım neydi ki? * şaka gibi 3 ay boyunca her gün en az 6 saat aynı şeyleri dinleyip durduk. Hepsi de arabesk rap'di. O Cumali efrah şarkıları dile gelse yeminle halime acır, rap' e tövbe ederdi - ki yıllar sonra da olsa müziği bıraktı kendisi.
