hayatta yapılması gerektiğine inandığım en doğru eylemdir. çünkü insanlar bencildir, insanlar nankördür, insanlar çıkarcıdır, insanlar sömürücüdür, insanlar bayağıdır ve insanlar aslında iğrençtir.
gün atlatmak için kurulan yersiz samimiyetler, aynı ortamda bulunulduğu için zorunda hissedilen sohbetler, yalnız kalmak korkusuyla öteden beriden öylesine edinilen arkadaşlıklar. ve bunun sonucunda iş bittiğinde yanında hiçbirinin kalmaması durumu. buradan çıkacak özet de yolun sonunda aslında yanında oldukları düşünülen insanların sadece yolun sonuna kadar eşlik ettikleri fark edildiğinde hiç hüsran yaşanmaması için, yolu yalnız yürümeli, ama emin adımlarla yürümeli.
şahsen tek tük etrafımda olan insanları günaşırı içinde bulunacağım kalabalık arkadaş gruplarına yeğliyorum. ne yalnız olmak korkulacak şeydir, ne de etrafında çok insanın olmaması dert edilecek şeydir. nitekim hayattan tek başına da olunsa zevk almaya, hobi üretmeye ve bunlarla mutlu olmaya bakılmalı.
katıldığım eylemdir. Afedersiniz yirmi yaşındayım yirmi senedir en yakınlarım ağzıma etme fırsatı buldukları her anda ettiler. öyle olunca insan dengesiz oluyor, saçma sapan davranabiliyor, kalp kırıyor. paranoyaklık desen zirveyi zorlar bu ne zaman atacak kazığı acaba diye düşünmekten. kendimi diğerlerinden korumaktan ziyade onları benden korumak adına yapmam gerekendir.
Bir tür korunma mekanizmasıdır. Farkındalığı yüksek, gururlu bu yüzden kırılgan insanlar küçük hesaplarla, düşüncesizliklerle, kabalıklarla, egolarla, komplekslerin getirdiği tüm anlamsızlıklarla muhattap olmamak adına ilişkilerini minimize etmeyi seçer. Sahte gülücükler, zoraki sohbetler ruhunu sıkar. Dışardan götü kalkık ibne diye nitelendiriliyorsa da, çoğu zaman nedenler çok farkldır.
böyleleri insanlığa olan inancını koruyabilmek adına, seçici olmak zorundadır.
en mantıklı ve tecrübeyle kazanılacak durumdur.
Yıllardır felsefesi az insan çok huzur olmuş biri olarak söylüyorum. Rakıya tekılaya para yetıremiyorum. Ama huzurluyum. Hayatım boyu yaptıgım en yerınde tercıh.
