derin bir nefes alıp kitabın cildine dokunmak, içinde yazanları düşünmek ve sonrasında uyumak.
benim yaptıklarım bunlar oluyor genelde, ikinci bir kitaba başlamıyorum hemen, bunu doğru da bulmuyorum. okunulan kitap üzerine düşünülmeli bence biraz.
en yakın arkadaşım ölmüş gibi bir hisse kapılıyorum ve neredeyse tüm kitaplarımınn son 20 sayfasını okumuyorum.
ölürse bir daha konuşamayacakmışım gibi oluyor.
tanım: kitaplığa kaldırırım, boy sırasına göre dizerim.
kitabın etkisine göre değişebilen davranışlardır. bazen kitap elinizde öylece kalır; hiçbir şey yapmaz, öylece durup düşünürsünüz. bazen kitabın bittiğine üzülürsünüz. genel olarak kendi yaptığımsa kitaptaki kurguyu tekrar aklımda canlandırır baştan sona bi hatırlarım.
kitap çok iyiyse bittiği için üzülmek, çok abartı bir kitap olup bir de kötüyse kin kusmak.
"ne kadar da iyiydi, keşke bitmeseydi" dersiniz ilkinde. ikinci ihtimalde ise "bunu neresi mükemmel lan?!" diye deli olursunuz.
yüzde buruk bir tebessümle birlikte kitap kapatılır. kapak resmi bir süre incelendikten sonra kaldırıp rafa konur. bitmiş olmasının verdiği hüzün geçince de yeni bir kitap arayışına gidilir. *swh~ ~
Eğer kitap çok hoşa gittiyse sonda şok yaşattıysa , bu nasıl böyle biter lan dedirttiyse , okuyucuyu direk bilgisayar başına oturtur. Neden mi ? Nedeni çok açık . Acaba devamı yazılacak mı diye araştırır insan , bu araştırmaları onu sözlüklere, forum sayfalarına,diğer okurların yorumlarına kadar sürükler .
