sözlükteki haleti ruhaniyedir.
herkes müthiş yazar, çok yazar, aşırı yazar olma durumudur. klavyesinden bal damlayan yazarların okumak yerine yazmanın kolaylıgıyla gevşemesi, ve kimsenin karmasının bir gram degişmemesi halidir. *
şiir konusuyken doğru önermedir. şiir ağırlıklı edebiyat dergileri ve şiir kitaplarının satışı yok denecek kadar az ken kime sorsanız herkes bir şekilde şiir yazmıştır ve yazmaktadır. yani yazmaya evet okumaya hayır. bunun 2 nedeni olabilir birincisi seçkinci bir okur olmamız diğeriyse okuma kültürümüzün olmayışı.
cok normaldir. ornegin ben sahsim kadar iyi yazabileceklerin var oldugunu dusunmedigimden birkac kisinin yazdiklari haric okumuyorum, zaman kaybetmiyorum; yazacaksam da baslik ici arama yapip, yazilmadiysa yaziyorum... kaldi ki okuma krizim tutarsa eksi sozluk aciyorum ben; okurken orayi yazarken burayi tercih ediyorum...
bu tercihimin sebebi yazdiklarimin anlasilmasini istemiyor olusumdur; buradaki beyinsel aktivitenin dusuklugu munasebetiyle yazdiklarimin anlasilmiyor olusu da bu hareketimin baslica sebebidir. fikir paylasimciligim tutarsa gidip eksi sozluk'e yaziyorum. arz ederim.
oylanma oranını da doğrudan etkileyen bir durumdur. bu yazma oranını da direkt olarak etkiler zira okunmadığının ayırdına varan yazar artık yazmaktan da vazgeçeceği için ne yazacak ne de okuyacaktır. böyle böyle sözlük diye bir oluşum kalmayacak. herkes mutlu mesut yaşayacak. ohh. bu da kıçı kırık bir tespitimdir.
