son günlerde kafamı karıştıran bir soru. bir münazara düzenliyor olsam, konu olarak bu soruyu seçer ve grup üyelerinin düşüncelerinden yararlanırdım.
şimdi ben küçüklüğünden beri okumayı seven biriyim. bol bol okurum, arada bir de bir şeyler karalarım.
eminim hepiniz güzel yazmak için çok okumak gerektiğine inanırsınız. ben de katılıyorum bu düşünceye.
ammavelakin, şöyle de bir sorun var: ben ne zaman bir şey yazsam, bu ister bir öykü olsun, ister bir deneme, diyorum ki: "yahu bu şu kitaba benzedi." konusunu, kişilerin özelliklerini vs. kopya etmişim gibime geliyor ve tüm motivasyonum kaçıveriyor.
ve yazmak için gerekli olan en önemli şey ilham ve motivasyondur.
durum böyle olunca, hevesim kaçıyor, bırakıyorum yazmayı.
var mıdır bunun mantıklı bir açıklaması, bir çıkaryolu, bir çözümü?
öykünmeyle başlayıp zamanla kendi yolunu bulacaksın denilir. önce taklit edersin sonra kendi tarzını oluşturursun, zamanla değğişik bir çerçeve anafikir etrafında da kurgularsın, doğaldır.
hayata bakış açısını değiştirdiği gerçek, fakat kanımca yaratıcı olmak için illaki okumak gerekmemekte zihinin içindekileri karşındaki kişiye yansınman yeterli olur sanıyorum. bunun bir örneğide mutlaka vardır cevrenizdekilerden.
okumak yetilerimizi güçlendirir. fakat yetilerimizi güçlendiren yapıtlar bizde iz bırakır, bunu atlamak zordu. bahsi geçen konu bana da oluyor, tekrar okuduğumda falanca yazara, kitaba, yazıya benzemiş diyorum. fakat onunla başlar her şey, kelime haznemizin gelişmişliğini artırması bile pozitif bir yönüdür okumanın. okumaya devam edip, her akımdan farklı şeyleri benimsersek bu sorun kalmayacaktır. okumak ve çok okumak vardır. eğer elinize kitap geçince okursanız bu hale gelip, bu sorunun aklımızı kurcalaması normaldir.
ne okuduğunuz bağlı olarak değişebilir. yemek tarifi okuyorsanız pek gelişeceğini söyleyemem ama porno tarihini okuduğunuzda şimşekler kafanızdan uçuşacak. *
okuduğumuz kitaplar, öyküler, denemeler elbette konusuna göre bizi fikir sahibi eder ve karşımıza çıkan olayları edindiğimiz bilgiler doğrultusunda değerlendiririz. yani kitap yaratıcılığımıza engel değil tam aksine fikir kaynağıdır. bu tıpkı ressamın resmi çizmeden önce hazırladığı boyaları gibidir. okuduğumuz onca şey sayesinde hayal dünyamız kendi çerçevesini kırar ve keşfetmeye başlar; biz de bu keşifler doğrultusunda kendi yönümüzü bularak harika şeyler çıkarabiliriz fikrimce.
belli kıstaslar altında yaratıcılığı artırır diye düşündüren önerme. dönüp dolaşıp aynı kitapları okumamak lazım yaratıcılığı artırması için. bir de herkesin okuduğu kitabı okuyanlar çoğunlukla herkes gibi düşünür farklı düşünemez sonuçta.
