gözlerden beyne akan o muhteşem bilgi akımının haz salgısından mahrum kalmak. fakat bu ne mümkün. okuma sayesinde tek hayata birçok tecrübe sığar, aksi taktirde teke tek. acilen giderilmesi gereken özürdür. geri dönüşün "bu yaştan sonra mı"olması durumunda, aksedilen kelimeyle, anlam aslen aynı değildir. kelime aslen zamirdir ve yansıttığı şey şudur "git başımdan!"
cahil denilerek ikinci sınıf insan muamelesi gören kimsedir.. cehaletin okumayı bilmemek olduğunu sanan cahil zihniyetin, belki de okumaya imkanı olmamış, kendinden daha zeki; daha bilgili(tecrübeli) olduğunu bile bile dışlamak istediği kimsedir..
bir insanın kendini daha da çok geliştirememesi için önündeki en büyük engeldir. oku yazma bilmemek var olan bilgiden, önündeki zenginliklerden yararlanamamayı getirir. fakat her sorunda olduğu gibi sadece sorunu bularak aşılaması olağan olan bir durum değildir. devletlerin okuma yazma kurumları, kendi istek ve çabamızla aşılabilecek olası durumdur.
Belki okur yazarlığa ihtiyaç duymuyordur. Cahillik seviyordur. Neticede hepimizin malumu, cehalet mutluluktur. Ayrıca bazı andavallar biliyor da noluyor? Çoğu insan (özellikle ülkemizde) okuma-yazma bilmesine rağmen bu yetisini ne kadar aktif kullanıyor? işte bunlar hep soru.
