Okulun ilk günü babanız ne iş yapıyor diye saçma soru soran hoca. Anlam vermediğim durum öğrenciyle tanışırsın da velisinin durumu neden ilgilendiriyor anlamıyorum.
Şuan ki aklım olsa 'niye anana mı alacan?' derdim. Şaka şaka yine yemezdi, çok pis dövüyor namuzsuz herif. Aa öldü o galiba bilmiyorum allah rahmet eylesin beni hiç sevmezdi.
+baban ne iş yapıyor?
-polis.
+oo iyi, bişey oldu mu bunun babasına haber veririm.
-efendim hocam?
+yok bişey. ya senin baban ne iş yapıyor?
-bankada memur
+güzel, krediyi bunun babasıyla hallederim. peki senin baban?
-doktor benim babam.
+hastalanırsak bunun yanına giderim, süper. senin baban ne iş yapıyor bakıyım?
-emlakçı.
+kiralık ev işi de tamam. peki senin baban?
-marketi var babamın.
+yaz deftere yaparız harika. seninki ne iş yapıyor.
-işsiz benim babam hocam şu an.
+siktir git en arkaya otur sen.
düşüncesizdir. o sınıfta babası vefat etmiş biri olabilir, bu biri sırf bu soruyla karşılaşmamak için ilk günler okula gitmez normalde ama o gün gitmiştir, her yeni hoca geldiğinde o soruyu duyup ağlamıştır. öğretmenler odasında öğretmenler birbirini uyarmıştır bu konuda ama öküz öğretmenin biri gelip, sıra o birine geldiğinde "tamam senin durumunu biliyorum, sen söylemesen de olur, ölenle ölünmez, üzülme, git elini yüzünü yıka istersen" gibisinden saçmalayarak o soruyu duymaktan bete etmiştir, o gün hayatının travmaları arasına girmiştir belki... hiç babanız hayatta mı diyen öğretmen duydunuz mu? tabi ki hayır, fakat hadi yoksa?..
öğrencinin öğretmeni tarafından rencide edildiği durumdur. öğrencinin babası vefat etmiştir ya da öğrenci babasının mesleğinden utanabilir. aslında utanmaması lazımdır ama yine de söylemek istemez. sırf babasının mesleğiyle övünüp diğerlerini alay konusu eden öğrenciler için. he öğretmen bilerek mi yapar sanmıyorum ama soracaksa da özel sorabilir.
sınıf farkını kolay çıkmayacak şekilde çocukların belleğine kazıyan hocadır.
ailesi iş güç sahibi, eğitimli olanlar hemen kümelenir, babası işçi, çiftçi, bakkal çakkal olanlar biraz mahzun ve mahcup kalır. bu çocuklar kabuğunu kırıp sosyalleşemezse ve eğitim basamaklarını tırmanamazsa, yıllarca süren bu mahcubiyetin yerini nefret almaya başlar. ailesinin durumu iyi olanlara karşı duyduğu nefret bir süre sonra şiddete dönüşür.
evet şiddetin tohumu bu şekilde atılıyor kardeşler. bu kadar basit...
