okuldan birilerine sinirlenen bir grup öğrenciden en kolpacı olanının kurabileciği, hayalgücünün ulaşabildiği son noktadır. daha ekstrem birşey kolpacının aklına gelmez.
üst kattaki sınıfların birine girildiğinde simsiyah bir duvarla kar$ıla$mak, bu siyahlığın, "is" olduğunun farkına varmak. durumu hocaların görmesi, müdüre haber vermeleri, müdürün olayı ince ince ara$tırması ve suçluları yakalamasıyla sonuçlanan olay... en son elemanların tasdiknamesi mi ne yazılıyordu, bilemicem.
küçüktük o zamanlar, cesurduk daha da psikolattık! yanıma tüm arkadaşlarımı çağırdım ve görev dağılımını ayarladım!
-sen mustafa! çabuk sktir git bi sürü yoklama fişi bul diğer sınıflardan! sen aytaç! çabuk çakmak al! sen umur! kızların çantasından deodorant ayarla!
gerekli malzemelerin temin edilmesi 1 ders 2 tenefüs sürse de deydi! tüm sınıfların yoklama fişleri ve bir çok inek öğrencinin defteri artık ellerimizdeydi!
-çabuk olun şu tahta sırayı getirin!
+ne? delirdin mi?
-ne delirmesi aga getir sen! ayı ismet nerde?
+kantinde.
-çağır öküzü şu sırayı kırsın benden bi çikolata kapıcak!
+tamam.
akabinde gelen ayı ismet'i bir çikolata ile tav ederek sırayı kırması için gaza getirdik fakat sıra kırılmadı tabii biz de defterler ve yoklama fişleriyle oluşturduğumuz devasa ateşin ortasına tahta sıraları yavaşça bıraktık.
deodorantlar mı ne oldu? onlarla da tüm okulu yakarız bu gezegeni yakarız diye bağırarak kovaladık! sonunda ise müdürden temiz dayaklar yiyip okuldan uzaklaştırılmamızla kendimize geldik.
