hafta da en az 3 kez yaptığım eylem. sonra hocanın "neden sunumunu yapmaya gelmedin" sorusuna bahane olarak bugün "esnerken çenem çıktı" şeklinde mesaj yollamam olabilir mesela.
çok güzel bir şey gibi geliyor ilk yatışta. ama sonra insanı uyku tutmuyor, vicdan azabı bastırıyor, kalkıp hazırlansam iyice geç kalmış oluyorum, yatsam uyuyamıyorum. günüm piç oluyor vesselam. en iyisi hiç şeytana uymayıp efendi gibi işine gücüne okuluna gitmek.
(bkz: iyi aile çocuğu)
geçen hafta çarşamba günü gerçekleştirdiğim eylemdir. aynı gece 5 senelik kanka ile avanos a iş görüşmesine gidilmiştir. peki bu iş ne zaman bırakılır? ne zaman kafaya eserse işte o zaman!
Öğretmen olduğumda keşke öğrenciyken yapsaydım dediğim, her sabah aklımdan geçen ama neticede tıpış tıpış okulun yolunu tutmamla gerçekleştiremediğim eylem. Sabahın 06.50 sinde ders olur mu hiç sözlük ?
