her üniversite bitirenin iş bulmak zorunda olmadığı bir ülkede*(!) her üniversite talebesinin düşündüğü şey.
başka bir seçenek varsa gerçekleştirmeye değer.
Bu aralar çok düşünüyordum yavas yavaş temelini attım olayların, yaptığım yanlışların farkında oldum üzdüğüm kişilerin üzülmesini istemiyorum artık iyi yanı ise yarın bir gün karşılaştığım da ben yanlışdan döndüm ve yanlış olmadan herşeyi sıfırdan başlayabiliriz diyebilirim arkadaşlıklarımı kaybetmem. Zaten burada biraz daha kalırsam kalbim kaldırmaz. Okuldan da atılabilirim hissettiğim tahmin ettiğim şeylerin olması insanların götünden kan almama sebep olabilir o yüzden düşündüğüm şeyi yapmak için elimden gelen şeyi yapacağım. Yanlışlar dedim de bana çok yanlış yapıyorlar kendimi zor tutuyorum. Eğer bir gün yanlış olan şeylerin üstüne gidersem ve olursa çünkü insan oğluyuz yanlışlara bile bile gidebilen varlığız sakın beni reddetme çünkü bu sefer sevilmek sevgi yaşatmak saygı göstermek hepsi tam anlamıyla oturmuş ve yapılmış olacaktır. Kendime çok güvenirdim ben bu sefer adımımı attığım yoldan dönmek için kendime güvenim yok. Senle olmadığım her gün görüpde konuşamadığım her gün için kan kusmaktan kötü olmaktan Üzülmekten bunaldım. Okulu bırakıp başka bir yerde devam etmeliyim veya sevdiğim kişileri kaybetmemeliyim.
gerçekleştirdiğim olay. en kötü karar kararsızlıktır. karar verin ve uygulayın. bırakın veya bırakmayın ama asla sürüncemede bırakmayın, çok zaman kaybedersiniz. net tavsiyem budur.
üniversiteyi kazanacak kabiliyette birinin, gelecekte karşılaşacağı zorlukları düşünmek yerine böyle bir düşünce içerisine girmesi gerçekten çok enteresan.
dışarıda asgari ücretle ev geçindirmeye çalışan insanlar var. onlara mı özeniyorsunuz? çok mu kolay çalışmak, para kazanmak, eve ekmek götürmek? siz okurken annenizin babanızın sizlere gönderdiği paralar nasıl kazanılıyor zannediyorsunuz?
başka sözüm yok. düşünün anacığım düşünün. eğitimsiz hamal arayan çok piyasada.
Bıraktım.uzun bi süre uzatarak hem de. Pişman değilim. Yapamadım. Sorun neydi hala bilmiyorum,tembeldim ya da gerizekalıydım ya da zeki ama ilgisizdim. Çok zor oldu. Ilk senemde ben bu bölümü bırakacam dedim.Son 4 sene boyunca da aynı kararı sürekli aldım . Kardeşim bırakma, biter bi şekilde, herkes bitirir dedi. Bırakırsan napacan? Çok zor olacak yeni bir bölüme hazırlanmak, hani para? ya da adaya dönüp yaşamak çalışmak. Adaya dönmekten zaten korkuyordum. Ama okuldayken daha zordu. Bölümde görünmeye çekiniyordum. Eski sınıf arkadaşlarımla koridorlarda karşılaşmamak için yere bakarak yürüyordum. Stres huzursuzluk kaygı resmen eritmişti beni. Dışarıya pek belli etmiyordum ama. Çok zor bi bölüm değildi, biraz zordu. Ama ben zorladıkça başarısız oldum. Başarısız oldukça özgüvenim azaldı. Başarısız sıfatı yapışmıştı sanki üstüme. 1 sene oldu bırakıp geleli. Dert değil üniversite diyorum. Şansım bi de param olursa bu sefer istediğım bi bölümü okurum. Olmazsa da olmasın. Başka hayallerim var. Okula giderken karnıma sancılar veren o duyguları bi daha hissetmek istemiyorum. Evet sikimsonik bir okul ve sikimsonik bir bölüm kafamın aküsünü bu derece bozdu bana. Belki ömrüm boyunca kalacak bu başarısızlık hissi. Bi karar alacaksanız cesaretli olun. Gitmiyosa bırak kalsın anasını satayım,senden değerlimi lan? Tekrar hazırlanırsın. Bunu aküyü fazla bozmadan yapmak gerek ama.
