demek ki neymis. tahmini yirmi yil rahat yasamak icin 14 yil okula gidiyoruz. ise girip 20-25 yil calisiyoruz. emekli oluyoruz. olmak icin yani. rahat yasamak iicin emeklikigimizde.
ee sonsuza dek yasayacagimiz ahiret hayati icin bunlarin yuzde birini yapmiyoruz. vay bee.
özgürüz en azından diye düşündüren ve şükredilmesi gereken olaydır. Okula gidemeyen, iş bulamayan, evlenip çocuk yapamayan veya boşanan, ev ve araba alamayan, hatta ölemeyen her şey ölmek için uygunken ölemeyenler bile vardır.
Cevrenin bize dayatmis oldugu yasam tarzinin kisa anlatimidir. Sonuna kadar kacmak icin elimizden gelen herseyi yapmaliyiz. Yapalim ki gercekten biz olabilelim.
Okul bitti mi?
işe girdin mi?
Ee düğün ne zaman?
Çocuk düşünmüyor musunuz?
Ev almışsınız, hayırlı olsun.
Trafikte dikkat et, çok maganda var diyorlar.
Ne çabuk öldün ama sen. Çayın bitmedi daha.
Okulu bitirdim sonra çalışmaya başladım. Patron dedi ki seni evlendirelim hatta sana münasip birini buldum. Eğer tamam dersen istemeye gidelim.
sırf bizi yakıştırıyorsunuz diye tanımadığım biriyle evlenmeyi nasıl düşünebilirim dediğimde farkında olmadan düşünsel anlamda bir ayrılık ortaya çıkardığımı görememişim.
Sonuçta bu olay sonun başlangıçı oldu ve ben işten ayrıldım. Tabi tek neden bu değildi ama evli olanlar seni de evli görmek istiyor. Eğer bu modeli benimsemek istemiyorum diyorsan yani evlenip çocuk yapıp sonra da aile ölçeğinde görüşmek piknik yapmak vs istemiyorsan o ortamda varolman çok mümkün olmuyor.
Fight Club dan alıntı; . bizler tarihin ortanca çocuklarıyız. bir amacımız yada yerimiz yok. ne büyük savaşı yaşadık nede büyük buhranı. bizim savaşımız ruhani bir savaş. en büyük buhranımız hayatlarımız... televizyonla büyürken milyoner film yıldızı yada rock yıldızı olacağımıza inandık ama olmayacağız. bunu yavaş yavaş öğreniyoruz. ve o yüzden çok çok kızgınız...
