sanki çok mühim bir işi varmış gibi okula gitmeyip evde bütün gün camış gibi yatmaktır. şahsen benim için böyle. bir de okula gidilmediği gün önemli olayların gerçekleşmesi var ki içler acısı. tam bir umut sarıkaya tipi mutsuzluk.
süper olay. ama abartmamak lazım. bi' bakarsınız 19 gün olmuş, ağza almaya ramak kalmış, uyanırsınız "napıyorum lan ben?" gibisinden. ama güzeldir yine de, herkes sabahın köründe okul yolu düz giderken, öğlene doğru uyanıp, akşamüstü kahvaltı yapmak... dehşet güzeldir.
bence türkçe'de yanlış şekil bulmuş kalıplardan biri. yani okulun kovalama ihtimali yok, öyle değil mi?
hapisten kaçmak da öyle dediğinizi duyar gibiyim.
ankara atatürk lisesinin öğrencileri kovaladığı bir ankara mesela.
alternatifi nedir, bilemedim, her şeyi bilemem ben, onu da siz bulun.
Erkek erkeğe kaçıldıysa internet kafeye gidilmesi muhtemeldir. Playstationa fena sardı gençlik. Kafede Counter Strike, Call of Duty gibi bir oyun oynanacaksa oyunu sürekli oynayan bir kişinin diğerlerini ezip geçmesi muhtemeldir. Zira diğerleri ancak arada kafeye gittiğinde oynarlar.
+ lan okuldayken en şamata sınıf bizimkiydi okulu hep asardık...
- o da bişey mi biz hocayı dövdük
> ohoo biz sınıfı yaktık
< biz orospu çocuğuyduk !
^ yürü be...
Okuldan kaçan ekseri ortaokul öğrencisinin gözünün önüne, müdür, öğretmen, anne, babadan herhangi birinin gelmesi ''lan geri mi dönsem acaba''duygusuna kapılması, aniden yüreğine korkunun, kuruntunun düşmesi...*
Okuldan kaçmak bir aksiyondur kaçarken kalbiniz küt küt atar helede bu sahıs bi acemisye heycndan duramaz..Bir gün nöbetçi sınfa girdi isimleri söyledi kapıya gittik milletin yüzünde küçük emrah havası vardı ben serseri gibi içeri daldım bana bi kaç kez vurdu .Çıkarken bana bi baktı özür dilerim hocam dedim..Aradan bi ay geçti arkadaslarla okulun çıkısında ipneyi sıkıstırıp baya bi dödük benden hiç süphelenmedi..
Bence kaçacaksan bu büyük bulusmayı göze al.....Yada hiç kaçma ipne derslerini çalış *
ilk okul dördüncü sınıfa kadar düzenli gidebildim okuluma ve 5'inci sınıfta cereyan etti tembel ruhum. ev ahalisi sağolsunlar ilgisiz olduklarından çok sık olarak perşembe günleri okuldan başım yada dişim ağrıyor diye çıkar cuma günleride anneme sızlanır tatilimi 3 buçuk güne çıkarmanın tarif edilemez mutluluğunu pazartesi'ye kadar yaşardım. orta okulda'da aynı tembellik sirayet etmişti bünyeme dolayısıyla perşembe günleri ya bi dümenle izin alır yada okulumuzun dik bayırını çıkarken sağdaki merdivenlere kiriş kırardım. hatta orta okulda o merdivenden ilk çıkışımda kaybolup adamın birine ana caddeye nasıl çıkabilirim diye sordum. öğlenci olmama rağmen suçluluk psikolojisiyle sabahcıyım eve gidecem yolu kaybettim dedim sağolsun bey amca yolu göstermekle kalmadı birde üzerine harçlık verdi. bende o parayla bir sürü jeton alıp akşama kadar atari oynadım. tamamen tesadüf gelişen bi olayımıda paylaşmak isterim. akşam üzeri evde yalnız, televizyon bozuk olduğundan radyo dinlemekteydim vj sıradaki parçalara istek alıyorum demişti. bende aradım ismimi söleyip sıradaki parça benden tüm sevdiklerime gelsin dedim. tamamen tesadüf sıradaki parça aylin livaneli'den okulu asardım dünya'ya küserdim dalıpda giderdim gözlerinin içine. annemlerin misafirlikte oldukları evde arap mustafa'nın kızı tuğba'da bu anonsu duyup şarkıyı annemlere dinletmiş. huylu huyundan vaz geçmez lisede'de aynı dümeni yapmaya çalıştım ama devamsızlıktan kalıp öğrenim hayatıma açıktan devam ettim. bu iş tam bana göreymiş ki üniversiteyide açıktan okumaya devam ettim.. herkese renkli günler..
üniversitede anlamını yitiren olaydır malesef. rektör gidip veliyi aramaz, güvenlik peşinizden koşmaz, kaçmak için bie arka taraf ihtiyacınızda yoktur.
