üni yıllarımda sözlük falan yoktu. hatta cep telefonu internet yoktu. nitekim babanın bile karne ile alındığı zor yıllardı. ama insanlar gerçekti hayat harikaydı..
işte ben bu muhabbet deryasında.. damla damla damıtılarak yola revan oldum.
ben;
kızıl sonbahar yapraklarıyla kaplanmış bir dizi merdiven taşı.
sahilde ters dönmüş bir şekilde duran yıkık dökük bir tekne.
kuru dalları kar kütlesinin ağırlığı ile eğilmiş yaşlı bir ağaç.
