Okulda cok mutluyduk, bos derslerde oğle arasında bahcede koca çınarın etrafında dizilir oturur muhabbet ederdik. Kimse kaçmamıştır bizim okuldan. Kaçsak nereye gidecegiz zaten para yok, okul mahalle arasında, sokakta boş boş gezmek icin ne gerek var diye düşundük sanırım. O zamanlar sevmedigimiz ögretmenlerimizin de katkısı varmış suan düşününce. Sevdirmisler bize okulu.
bir alışmıştım habire kaçıyordum. sebebi öğretmenlerim iyi değildi meslek olsun atanıyım tiplerdendi. hapishane gibiydi kaçıyordum.
lise sonda devamsızlık kalmayınca 3 kişi mal gibi okula geliyorduk öğretmenler sadece yoklama alıp öğretmenler odasına çay içip dedikoduya gidiyorlardı ben yatıyordum diğerleri bahçeye kaçıyordu felan.
Hiç yapmadığım eylem. Gitmek istemezsem sabah da gitmem. Sonuçta benim başıma bir kaza bela gelse okul sorumlu olacak. Buna gerek yok yani kimsenin başını ergenliğin verdiği heyecan ile derde sokmaya lüzum yok.
lisedeyken ah lise bitince şu şey ilginç geldi. lisedeyken bizim okulun demirleri fenadır bir keresinde arkadaşım kaptirmisti demire:
-yardım etsene lan
+ ya sjdkodskakskxj
-bak gülüyor yardım et
+ djdjdjdjdn (o sıralar yere çöktüm oturdum)
-kskdkdkf ( gülmeye başlar)
5 dakika geçer ben kendime gelirim kurtarırım sonrası olaysız ama ben bunu hala anlatırım. *
