çok iyi hatırlıyorum bi tane eleman vardı en arkada ben duvar kenarında oturuyodum o da yan sırada oturuyodu.
biz espri yapiyoduk sınıfta en arkada kendi aramızda guluyoduk o da bizim esprileri sınıfa soyluyodu bizim esprilerden prim yapiyodu. hiç unutmam onu hep aklımın bi kosesindedir o. ibne ya.
Annesinin evden koyduğu yemekleri arkadaşına satan bi andaval vardı. Yakışıklıydı bayağı. Gider o parayla kentinden kaşarlı tost alırdı. iktisat okuması muhtemel o kafayla.
ilkokulda kaynaştırma eğitimden faydalanan, muhtemelen otistik mavi gözlü bir kız vardı. çocuk açıksözlülüğüyle "neden böylesin?" diye sormuştum. Bisikletten düşmüş, araba çarpmış. Doğru muydu bilmiyorum. Korumaya çalışıyordum onu çoğu zaman. Acımak mıydı yoksa farklı olanı içinde barındırmayan insanlara karşı oluşturduğum içsel bir tepki miydi benimkisi onu da bilmiyorum. Ama dersin birinde adını bile hatırlamadığım öğretmen, ödevini eksik yaptı diye onu azarladığında, gözlerinde saf üzüntüyü gördüğüm halde hiç sesimi çıkarmadım. O günden sonra da hiç görmedim onu.
Lisenin ilk senesinde arka sıramda oturan bir çocuk vardı. Eve bırakırdı beni. iyi anlaşan iki ergendik. Babasından nefret ederdi. Soyadını değiştireceğini söylerdi. Sokakta kaldığını, parkta yattığını söyleyince bizde kalmasını önerdim. Kabul etmedi. şaka yapıyor diye düşündüğüm için üstelemedim. Aynı sene sınıfta kalınca başka bir okula gitti. nerede, ne yapıyor hiç bilmiyorum. Facebook hesabında hala altı sene önceki fotoğrafları duruyor.
tuvalette 1 sigarayı 5 kişi tur dönen gruptur.ulan yemin ederim isteseydiniz paket winston alırdım yeter ki bırakaydınız su igrenclikleri.
ayrıca bu gözler mevzubahis olayın kızlar tuvaletinde olanınıda görmüştür.
o zamanlar onurluydum ama, ustume 30 kisi birden gelse yine geri adım atmazdım. zekiydim de, dunyanın derdine o yasta sahip olmama ragmen neler basardım.
gel gör ki sonradan hevesim kaçtı.
550 metrelik koşu yarışında derler ya hani "çok hızlı baslama yoksa sonlara dogru yorulursun diye". Ben çok hızlı başladım sözlük.
her sınav sonrası 100 alıyorum abi, minimum 90 90 diye bağırırdı, ve cidden müthiş bi emin yüz ifadesi ve kararlılıkla söylerdi bunu. her sınav yeniden inanırdık.
