Lisede yaptım bunu ve neredeyse dövülen çocuğu ben de dövecektim, öyle sinir ediyordu beni.
Bizim bir alt sınıf çocuğu hırpalıyordu arkadaşları Tabii hemen müdahil oldum "şşş geri bas lan" ayarında bir girişle. Ayıp değil mi oğlum arkadaşınızı hırpalıyorsunuz falan filan derken gönderdim diğer çocukları. Dayak yiyen çocukla kaldık baş başa. Tanıştık adı yanılmıyorsam uğur'du. Sonra olayların nedenini sordum, çocuk hep bilmiyorum, uğraşıyorlar benimle falan diyor. Neyse ben her gün bu elemanı kolluyorum okulda ama bi gün bakıyorum kantinde kucak dolusu bir şeyler almış, "oğlum bunlar ne, napacaksın bu kadar şeyi," diyorum. "Sınıftakiler istedi" diyor. "Ulan öyle Şey mi olur? Gelsinler kendileri alsınlar." Diyorum. " Bi daha görmücem bak falan nasihatlerle Geçiyor günler ama eleman habire bi angarya içinde. Bi gün başkasının çantasını taşıyor, öbür gün bunun sırtına biniyorlar falan en son dayanamadım, "oğlum sen mal mısın, neden yapıyorsun bunları, ben sana bi şey yaptırırlarsa bana söyle demedim mi?" Diyorum cevap yok. Artık herifi nüfusuma almış gibi her hakkını savunmaya başladık. Resmen okulda mesai yapıyorum eleman için. Bi gün baktım bizim eleman onu döven ergen irileriyle oynuyor, oyunda da bu salağı hırpalıyorlar yine. Hemen aldım bizim elemanı bi fırçaladım, Ulan ben seni senden daha çok savunuyorum, mal mısın sen falan diye. Hayır, dese bana "abi bırak beni" diye amenna, her olayda da abi sen olmasan beni söyle yaparlar falan diye anlatıyor da. En son dedim babanı bulacağım. Anlatacağım her şeyi, alsın seni bu okuldan. Ve nitekim ben babasını bulmadan, ilk dönem sonu elemanı başka okula nakil ettiler de kurtuldum. Ulan uğur, kendimi bu kadar düşünsem şu an bambaşka yerlerde olurdum.
