Ailesinin tayini çıkması sebebiyle sürekli il değiştiren insanların yaşadığı durumdur. Herkes çoktan kaynaşmıştır, aralarına girmeniz çok zor olur. Genelde tek takılırsınız ve kendinizi cool olduğunuza ikna edersiniz ama bir yandan da üzücüdür.
Bokbok bir durum. Okula 1 hafta geç gitmiştim üniversitede. O ilk günü hiç unutmam. Lan 1 haftada ne ara bu kadar çabuk kaynaştınız? Hayatınız boyunca hiç mi arkadaşınız olmadı da 1 haftada can ciğer kuzu sarması oldunuz? Neyse ki çareyi ikinci öğrenimlerle takılmakta buldum zira yurttaki tüm arkadaşlarım ikinci öğrenim idi. Hocalarla anlaşıp ikinci öğrenimin derslerine girmeye başladım. Kabul etmeyen tek hocanın dersinden de bilerek kaldım ve onu da 2. sınıfta yine ikinci öğrenimden alttan alarak hallettim.
Edit: bilerek kaldım derken devamsızlıktan kaldım. Kimseyi devamsızlıktan bırakmayan adam beni devamsızlıktan bıraktı.
Arayan belasını da bulur mevlasını da sözü duymayan arkadaştır. Çok nefret edilesi sinir olunası tahammül edilemez biri olmadığınız taktirde aşabileceğiniz durumdur.
Bazen o kadar kafa ütüluyolarki keske tek kalsaydim amk diyoruz.
Simdiki aklim olsa bir kisiyle muhabbet kurardim amk.
Okulda butun sene ordu gibi gezdik amk.
Edit: amk olmasa cumle tamamlanmamis gibi hissediyorum amk.
(bkz: özgüven eksikliği) yaratır zamanla. zaten arkadaş bulamamak veya kaynaşamamak özgüven eksikliğidir. bu işler istemiyorum böyle mutluyum demekle olmuyor üniversitedesin artık ikili ilişkilerde beceri isteyen bir yerdesin lisede öyle böyle geçer yıllar ama üniversitede özellikle iş hayatından 1 tık öncesini yalnız ve özgüvensiz biçimde tamamlamak tüm hayatınızı olumsuz şekilde etkiler. ya nasıl söylesem tek başıma kıyafet cart curt almaya çıkarken bile arkadaşımı beklerken böyle yalnız başıma vitrinleri gezerken kendimi mal gibi hissediyorum insan yanına bir kişi arıyor. arkadaş samimiyetsiz de olsa iyidir. öyle böyle yanınızda bulunsun tek dolaşmayın.
