yeniden öğrenci olmaktır. ya$ kaç olursa olsun, ya$am seni nereye sürüklemi$ olursa olsun tahta sıraların özlemiyle yanıp tutu$an bünyeyi tebe$ir tozuna maruz bırakmaktır.
ba$lama anına kadar duyulan iç heyecan hani kıpırtadan içinde bir$eyleri hani her$eyin eskisi gibi olacağını sanman oysa ki olmayacağından bir o kadar emin olman.. soranlara kalem kutumu aldım, defterlerimi kaplıyorum esprisiyle karı$ık sinirlenmen ve gerisini zaman gösterecek.. yine de harika bir duygu bu. ne demi$ atalarımız önce eğitim.
tatilde uyuşmuş bünyenin okulun açılması ile tekrar sabahın erken saarlerine saatini kurarak hortlamasına,
kitaplarıyla haşır neşir olmasına,
hocalara olan sinirin depreşmesine,
en çok da uykuyu özlemesine yol açan hadisedir.
iş dünyasında aradığın bulamayan ve kendince hak ettiği değeri görmeyen üniversite mezunlarının bir zamanlar burun kıvırdığı akademisyen olmaya karar vermesiyle vuku bulan eylem
zorundaliksa tatsızdır. üstelik sanki 6 ay değil de 6 sene geçmiş gibi hisseden ben bütün sistemi unutmus durumdayim. kendimi telefon kamerasini çalıştirmayi öğrenmek için yeğenini sıkıstran teyze gibi hissediyorum.
dört yıl nasıl gitmişim diye soruyorum. hiç özlememisim okulu, ayıp şebnem hocam.
şimdiden tasasıni yaşıyorum.
lakin yüksek lisans planı göt cebinde duruyor.
