insan hayatının büyük bir bölümünü oluşturan okul hayatındaki bazen beyaz bazen pembe bazen de bir kazık gibi kahverengi ve soğuk yalanlardır. yıllar geçtikçe, hayat öğrenildikçe daha da anlamlanırlar, anlamsızlaşırlar.
sevmediğin bir hocanın seni sözlüye tabi tutmasından bir kaç dakika saçmaladıktan sonra; … hocam, heyecan yaptım şimdi. Yani djjsjjabha6kxj.... şey dersi dinlemediğimden değil... (içinizden daha ne kadar aptal durumuna düştüğümü izleyecek bu hoca diye merak ettirir)
neyse ki otur demek aklına gelmiştir.
sınıfta oluşan sessizlik içinizdeki çığlığı bastırmaya yetmez. akabinde ikinci bir yalan kaçınılmaz olur.
dersi dinliyormuş gibi yapıp onun her bir hareketine küfür edersiniz. sınıfta kalmama çabasıdır, kimse pişman değildir aslında.
