ilkokulda bilinçle okuduğum ilk kitap, Gülten dayıoğlu'nun fadiş kitabıydı.
Okula imza gününe gelecek diye almıştım, imzalatmıştım kitabımı.
O yaşım için çok büyük bir olaydı. Kapağı dahi hala aklımdadır.
Ayşegül kitapları. Daha sonra okumayı çözdüğümde ilkokul öğretmenim kaşıkçı elmasıyla ilgili koccaman ebatlarda bir kitap vermişti. Okuduğum edebi anlamdaki ilk eserler,hatırladığım kadarıyla, Tudem yayınlarının çocuk kitaplarıydı. Ortaokula geçtiğimde ise ipek ongunun kitaplarını okumuştum. Bir iki üç derken bütğn kitapları bitivermişti. Tabi arkadaşların da etkisiyle(malum ergenlik) fantastik, bilim kurgu, korku kitaplarıyla da fazlasıyla haşır neşir olmuştum. Of çenem düştü yine.
7.sınıfa falan giderken, okul tarafından tüm öğrencilere kitap okuma etkinliği bünyesinde hediye edildi. her gün 1 ders süresi boyunca, kitap okuma etkinliğimiz vardı. o etkinlik vesilesiyle bu kitaba sahip oldum.
Bu kitap, baba-oğul ilişkisinden aşka, okul, aile, arkadaşlık içerisinde sıkışan duygulardan yalnızlığa gidip gelen bir yaşama sahip olan, ırak savaşında yaşanan acılardan tecrübe edinip umut yeşertmeye çalışan bir gencin yaşam öyküsünü anlatıyor.
kitap okumakla zerre ilgilenmesem de, ilk defa beni kitaplara bağlayan ve ciddi ciddi okumaya devam ettiren ilk ve tek kitaptır.
