şehir milliyetçiliğini sevmem ülke milliyetçiliğini severim.
eğer kendini türk olarak görüyorsa (ırk ya da kan veya kültür olarak) söylemin türkçesi-meali "kullandığım tanımı-cümle-kelimenin anlam ve cümle içinde kullanım ifadesinin neyi ifade ettiğini bilmiyorum. popüler kültür cehaleti konusunda master yaptım" diyor.
yok, türk değilse, ırk kültür olarak türk olsa bile "ben ırk ya da kan veya kültür olarak türk değilim" inancı-görüşü taşıyorsa, vatandaşlık-yurttaşlık bağı ile bu ülke-topraklara-topluma bağlıysa bir arada yaşama kültürüyle sosyal sorumluluğu gereği ülkesini toplumu devletini sevip saygı duyup devlet, millet, toplum çıkarlarını öncelik yapıyorsa (milliyetçilik) söylediğinde sonuna kadar haklıdır ve bu hakkı için onun yanında gerekir savaşırım ve onu desteklerim.
Türkiyeliyim terimimi Türküm diyemeyen demesi zoruna giden bıyıklı badem grubu ile açılımcı zirzoplar diyorlardı. Ülkede en zor şey Türk olmak zaten bunlar Türk olmasın.Zamanında yerli ve milli gerçek bir iktidar gelir bunların yaptığı yanlış işleri defterden silerler.
Devlet Bahçeli'nin Türkiyelilik lafından sonra gelmesi manidardır. Demek ki yeni anayasada Türklük olmayacak. Bizi sığınmacı Arap,Afgan vs ile yaşamaya alıştıracaklar. Güya milliyetçi parti başkanı Bahçeli de AKP'li ortağına uymuş. Oktay kaynarca gibiler de halkı türkiyeliliğe alıştırma görevi almışlar. Yoksa atvden aldıkları diziler biter. Herkes kendi çıkarının peşinde. MHP'de AKP'nin koltuk değneği olarak iktidar nimetlerinden faydalanma derdinde .
ortalama bir zeka seviyeniz varsa (aklı kullanmayı biliyorsanız, aklınızı kiraya vermemişseniz) doğdunuz ülke, içinde yaşadığınız toplum sizin içinizde yaşatıp ifade ettiğiniz kimliğinizi-aidiyet duygusunu belirlemez.
aynı şekilde dininizi din inancınızı da belirleyemez.
yeryüzünde hiçbir ülke, hiçbir toplum, hiçbir iktidar (padişah, kral, başkan, cumhurbaşkanı, meclis, başbakan, bakan, kanun, anayasa) benim içimde hissettiğim yaşattığım dinimi, ırkımı, aidiyet duygumu belirleme hakkı da yoktur, hukuku da yoktur.
örn: yaşadığım türkiye cumhuriyeti benim içimde olan aidiyet (türk-kürt vs) duygumu, din inancımı belirleyemez.
bu ülkede makamı yetkisi görevi ne olursa olsun hiç kimse, hiçbir kurum-yapı bana çıkıp "sen kendini böyle, bu-şu diye hissedeceksin, böyle inanacaksın" deme hakkı da hukuku da yok.
türkiye cumhuriyeti ve bu ülkeyi kim idare ediyorsa kağıt kimlik üzerinde beni bir birey olarak tanımlama yetkisi vardır.
örn: devlet, devleti idaresi kimlik kartıma din inancımı yazar, hatırlayın; eski kimlikte dini islam yazıyordu. bu benim içimde yaşattığım-inandığım dinimi belirlemez, nasıl inanacağımı da belirlemez-tarif edemez.
sonra yeni kimlik kartlarından din inancı belirtilen bölüm kaldırıldı. bu beni dinsiz-ateist yapmadı, din inancı kimlikten çıktı diye beni başka dinden de yapmadı.
aidiyet duygum açısından bu ülkede doğmam beni türk yapmaz. babamın romanya doğumlu olması onu romen-slav yapmaz. kimlik kartımda türkiye cumhuriyeti vatandaşı yazması beni türk yapmaz.
olur ya bu ülke yıkılsa değişse yeni kimlik verilse ve kimlik bilgime anadolu cumhuriyeti yazılsa ve anadolu diye kimliğimi aidiyetimi tanımlasalar benim türk olmamı, içimde türk kimliğimi aidiyet duygumu yok edemezler.
ya da ceketimi alıp bu ülkeden vatandaşlığından çıkıp başka ülke vatandaşı olsam ya da vatansız olmayı seçsem (heimatlos) ya da atılsam-vatandaşlıktan çıkarılsam benim aidiyet duygum türk kimliğim yok olmaz.
vatandaşlık-yurttaşlık, sosyal sorumluluk, bir arada yaşama kültürü vb açısından değil de daha basit örneklemek gerekirse...
devlet denen, devleti idare edenler manav gibidir. devlet-ülkede yaşayan insanlarda bu manavın sattığı-sermayesi olan meyve gibidir.
manav elma ile armutları tezgaha yerleştirip "elma 30 lira" ve "armut 40 lira" yazması gibi malı etiketlemesi devlet-idare gerekliliği olup insanlar tanımlanır.
manav (devlet) elma 30 lira etiketini armuda, armut 40 lire etiketini elmaya koysa elma armut olmaz armut da elma olmaz.
bazı cahiller veya aptallar ya da kötü niyetli insanlar konuyu öyle bir tartışıyor ki bilerek veya bilmeyerek eşyayı tabiatı dışına çıkarıyor. cahiller cennetini yaratmış insanlar eşyayı tabiatı dışına çıkarıp tartıştırdığı için eğitim ve zeka seviyesi malum insanlarda, içselleştirilememiş vatandaşlık-yurttaşlık bilinci, gelişmemiş bir sosyal sorumluluk, şekillenmemiş bir arada yaşama kültürüne sahip toplumlarda din dil ırk kültür artık toplumsal bir travmanın (savaş, çatışma, kaos, kriz, şiddet, terör) çıkış kaynağı oluyor.
ekranlara bakın, bu ülkede vatan millet bayrak din iman milliyetçilik vb ahkam keserek insanlara yeni bir kimlik vermeye çalışıp çatışma kriz yaratanların %90'ı ya cahillik ya aptallık ve bilgisizlikten ya da kötü niyetle şahsi çıkar menfaat, ideolojik saplantılarından kurtulamadığı için saçmalıyor.
unutmadan...
bir ulus devlette yaşayan biri kendisi o ulustan değilse-başka bir ırk-kültüre sahipse veya o ulustan olup kendinde o ulusla aidiyet hissi açısından bir bağ hissetmiyorsa, kendini o ulustan görmüyorsa çıkıp örn: türkiye'li diye kendini tarif etmesi normaldir.
ama biri çıkıp kendini o devlette o devletin kurucu unsuru ile ve o devletin kimlik dil kültür ırk millet vb olarak kurucu asli unsurundan biri olarak görüp örn: türk kimliğinden biri olarak görüp bir de milliyetçilik diye kendi değerlerini ifade ediyorsa çıkıp türkiye'liyim demesi en basit tabirle cahilliktir.
türkiye'liyim, türk'üm, türkiye cumhuriyeti vatandaşıyım demek tamamen farklı anlam ve manaların tarifidir.
ne bileyim, ha tatlı ha kebap ikiside aynı diyerek tavuk göğsü tatlısıyla mangalda tavuk göğsünü bir tutmak, acılı bir tavuk göğsü dürüm yiyeceğim demek; pişirme tekniği, damak zevki, kullanılan malzeme, tat, yenilen öğün, ne zaman (yemek sırası) servis vb şeyleri dikkate almamak her halde en hafif tabirle cahilliktir.
bilerek bunu savunmak da kötü niyetli olmaktır.
herkes benim gibi dürüm arası acılı tavuk göğsü tatısı yesin, bakın bu çok lezzetli demek de aptallıktır.
ali, veli, oktay özelinde değil de bilemiyorum valla, neden bu tür görüntü-söylemler ile insanlar neden adeta binanın alt katında işyerinin kolon kesmesi gibi davranıp toplumun yapısının temeliyle oynuyorlar.
istisnaları tenzih ederek ülkeyi ya cahiller cenneti ya da omurgasız insanlar imparatorluğu göstermeye kimsenin hakkı yok.
daha dün birileri mangalı temizlemek için osurduğunda mangalda kül bırakmayanlar veya osurarak mangalı yakanlar (Osurukla birlikte çıkan gazın önemli bölümü metan ve hidrojenden oluştuğu için yanıcıdır) kalkıp osurmanın ayıp olması hakkında fetva vermesi (ya da tam tersi, dün osurmak ayıp diyerek bugün osurukla mangal yakma Show'unu ekranlarda yapması) ortalama bir zekaya sahip insanların zekasına hakaret etmektedir.
ya da bu ülkede her şey olabilirsiniz, nasıl olsa rezil olmazsınız diyerek sahibinin sesini taklit eden papağan rolü yapıyorlar da olabilir.
ne olursa olsun...
daha dün din, iman, diyenler dinler arası diyalog diyerek...
vatan, millet, bayrak diyenler...
liberal, sol, sosyalizm diyenler...
demokrasi özgürlük diyenler...
hak hukuk adalet diyenler...
bilgi eğitim diyenler...
refah mutluktuk barış diyenler...
bugün kalkıp bu değerleri yok ediyor.
zorbalığı, hukuksuzluğu, adaletsizliği, yoksulluğu savunuyor, kutsallaştırıyor.
bu milliyetçi görünen, kendinden başka herkesi vatan haini diye yaftalayan insanlar bugün vatansızlığı kimliksizliği savunuyor bu değerleri inkar ederek yok sayıyor.
binlerce yıl önce yaşanan aşiret kabile kültürünü kimliğini bize empoze ediyorlar.
din ise inanç olmaktan çıkarılarak kutsiyet yaratıcıdan alınıp belli bir zümrenin başındakine veriliyor.
liberaller talan edilen devlet kırıntılarından geçinmede, sol-sosyalistler ise kapitalizmin uşaklığında yarışıyor.
demokrasi özgürlük diyenler tiranlıkta önde gidiyor.
barış huzur diyenler sanki vampir gibi kanla çatışma terörle savaşla beslenir halde.
birey olarak bir kişinin-ailenin 2-3 nesilde, devlet toplum olarak en az 100 yılda yaşayacağı bu negatif değişimi-dönüşümü, dejenerasyonu biz 20 yılda yaşadık.
insanlık tarihi böyle bir değişim-dönüşüm sürecini yazmamıştır.
bununla da yetinmeyerek bu dejenerasyon rekorunu geliştiriyoruz.
daha dün haram dediğimize bugün helal diyoruz.
daha dün haksız dediğimize bugün haklı diyoruz.
dün suratına tükürdüğümüz insanın önünde bugün diz çökmüş ayakkabılarını yalayıp bastığın yer kutsal diyoruz.
bu toplum bunu kaldıramaz.
tarihte hiçbir toplum yüzlerce yıllık süren bu dejenerasyona dayanamamış ve yok olmuştur.
belki kısa sürede yaşadığımız bu dejenerasyon bizim şansımız olur da ayakta kalırız. çünkü çocuklarına torunlarınıza öyle bir ülke bırakıyorsunuz ki...
