ilk okulun mavi önlüklü yıllarında iyi bilinen bir soruyu yanıtlamak için parmak havada ayağa fırlanılmasıyla yapılan, farkedildiğinde ise utançtan kulakları kıpkırmızı yapan eylem.
bazen "baba" tamamen bitmez de ağızdan "bbab.." gibi bişey çıkar ve son "a" yutulur. bunun daha az utandırdığı sanılmamalıdır; zira kelime bitse de bitmese de utandırıcı etkisi aynıdır.
lise 2' ye giderken yapmış olduğum eylem . ders esnasında burnuma tatlı babacığımın mis gibi kokusu gelmişti ve o sırada da öğretmenimiz bir soru sormuştu ben de baba diyerek söz almak istemiştim tabi gülüşmeler sebebiyle cevap veremmemiştim.
zamanın da resim dersinde ki hocanın yaptığı 'yarışmaya katılacak seviye de güzel 3 resim yap sonra yan gel yat' kampanyasında sunduğum 3 resmin bir tanesini beğenmeyip, hocaya yalvarıp yakar kabul ettirdikten sonra sarfettiğim cümledir.
hoca'nın eli kavranır çevik bir haraketle, öpülür..
'size baba diyebilirmiyim' diye sorulur. gülüşmelere yol açar.
üzerime alınıyorum yavşaklığın önde gidenidir.
ciddi bir öğretmene yapılmaması tavsiye olunur.
