kalkıyomuş gibi el masaya dayanır, vücudun üst kısmı yukarı doğru itilir, popoyla sıra arasında bikaç santim boşluk bırakana kdr kalkılır ve oturulur. tabi bunlar slow motion yapılmalı
üniversitenin ilk günü yapmakla yapmamak arasında gidip gelinen eylemdir. alışkanlık olarak tam kalkmak için doğrulunmuşken şöyle bir yan gözle etrafa bakılır, kimsenin kalkmadığı görülünce eski istife geri dönülür. zaten ortam öğrenildikten sonra da bir daha o istif asla bozulmaz.*
öğretmen geldiğinde ayağa kalkmayı nedense saygı belirtisi olarak adlandırırlar,hiç anlamamışımdır bunu.bugüne kadar öğrencilerimden hiç böyle bir şey istemedim bundan sonra isteyeceğimi de sanmıyorum.çocukları dakikalarca ayakta dikmekten ne anlarlar bilmem.
herhangi bir ortama sizden yaşça büyük biri girdiğinde ayağa kalkmak ya da en azından toparlanıp doğrulmak saygı belirtisidir.
(bkz: anlaşılmayan ne anlamadım)
12 yılın alışkanlığı olsa gerek üniversitenin ilk senesinde birkaç kere istem dışı olarak ayağa kalkmıştım. sonra durumu farkedince çaktırmadan üstümü başımı düzeltip oturdum. artık durumu ne kadar kurtardıysak...
