tüm ögrencilik hayatı boyunca hayali kurulmuş gündür.
mezun olmuşsun vize yok, final yok, bitirme tezi yok, seminer yok, ögrenciyken sıkıntı yaptıgın hersey artık sona erecek, hayat bayram olacak diye düşünüyorsun;
bir bokun değiştiği yok amına koyim.
Ailesinden uzakta okuyanlar için aile yanına dönüş ve adaptasyon sorunu başlıyor, bu problemi cözmek kolay olmuyor lakin maksimum bir ayda alısılıyor ebeveyn yasantısına, evde yan gelip yatma zamanı ortalama üç ay kadar, bu sürede her şey güllük gülistanlık an gelipte öğrenciyken onbeş gunde yada ayda bir ortalamayla gelen paranın suyu cektiğini buna ragmen senin ihtiyaclarında cok bir azalma olmadıgını gördüğünde iş bulma fikri gark ediyor bunyede, o dakika yuzunde beliren, sıctıgının resmi diye nitelendiriliyor, isteksiz yapılan iş görüşmelerini takip eden isteksiz "biz size haber veririz"ler.
Sıkıntının formatı değişiyor, gecim sıkıntısı oluyor artık hersey.
hayatın yaşamaya değer kısmının son bulmasıdır. solculuğun dayanışmacılığının okulda bırakılıp serbest piyasanın rekabetçi koşullarına tam uyum sağlama sancılarının çekileceği emarelerinin belirginleşmesidir.
ogrenciyken sabah calan telefon alarmını "aman ilk derse girmesem de olur" diyip susturup uyumaya devam edersiniz lakin ogrencilik bitip de is hayatına basladıysanız ne kadar uykunuz olursa olsun kalkıp ise gitmek zorunlulugunuz vardır, ogrenciyken en buyuk derdiniz sıkıntınız finaller vizeler gectim mi kaldım mıdır, is hayatın da isten cıkarılma, hakettigini alamama, gecim sıkıntısı baslar, ogrenciyken az olsa guvenebileceginiz arkadaslarınız olur icersiniz sabahlarsınız bir hayat paylasırsınız, is hayatınızda kimseye guvenilmeyecegini ogrenirsiniz, iste boyle bir sey ogrenim hayatının bitip gercek hayatın baslaması.*
