kesinlikle üzülücek birşey yoktur. evet özlenecek çok şey vardır ama okula ait özlenecek şeyleri okul sonrasına biraz olsun taşıyabiliyorsan, kendi paranı kazanarak hakettiğin özgürlüğe artık kavuşmuş olmak herşeyden değerlidir.
çok acele master gerektirir.
insanların yetişkin saymaya başlaması anlamına gelir. peki ya yetişkin olmak istenmiyorsa?
en çok da "ee artık sen artık evlenirsin" diyenleri dövmek ister bu bünyeler nedense.
ayrıca kpss, ales, kpds vsss gibi sınavlarla mücadele demektir
katkı ve öğrenim kredilerini geri de ister bunlar demektir sonra.
iş aramak, mülakat, mahlukat* gibi şeyleri deneyimlemektir.
ilk maaş da demektir belki *
x hanım/y bey olmaktır nedensiz bir hitap değişikliğine uğramaktır.
ve "oyy sen okulu bitirdiysen biz yaşlandık" diyenlere "ben de böyle olurum 20 yıl sonra" der gibi tebessüm etmektir.
otobüslere binerken artık "tam" statüsünde olmanın verdiği garipliktir. apartmandaki öğrenci evinden yükselen şen kahkahaları hüzünle dinlemektir. yapım aşamasında mümkün mertebe uzak kalmaya çalıştığın yıllık, günlük gazetenin önüne geçmiş, her an elinde tuttuğun bir objedir artık. finallerin yerini kpss sancısının olanca ağırlığıyla almasıdır. internette eğlence sitelerinden çok memurlar.net'in tıklanmasıdır. okurken "okuyorum" diyerek rahatlıkla geri çevirdiğin dünürlerin bahanesiz evine sık sık gelişini izlemektir. öğrencilik hayatının bitmesi trajiktir.
askerde şafak saymaya ramak kaldığının anlaşıldığı andır akabinde de küçücük bir mekanda size verilen bir bilgisayar yanında telefonla hayatınızın küçük bir kare mekanda geçip gideceğinin başlangıcıdır.
