babam belli kardeş. 7 sene önce öldü ve günden güne o kadar çok babama benziyorum ki, annem eski fotoğrafları karşılaştırıp '' aynısınız ya '' diye bana bakıp bakıp ağlar. bi babamın fotoğrafını öper, bir beni öper. siyah beyaz fotoğrafları bilir misin? askerde çekilmiş babam, elinde kocaman bi tüfek var. heybetli bi poz vermiş. kaşından tut gözlerine kadar kopyasıyım. yaşım geçtikçe de iyice babam oluyorum. huyumuz bile aynı. o da acıklı haber izleyemez. ben de. o da kuru fasulye hastasıdır ben de. soğuk suyla duş almamız bile aynı.
anneme de orospu demişsin.
değil kardeş. annem 23 yaşında gözünü babamda açtı, babam gözünü kapayınca annem 65 yaşında halen mezarında babamı okşadı, elleri kirlendi okşarken, toprak koktu o kınalı eller. '' tekrar evlenecek misin '' diyenlere ise, lütfen duymamış olayım diye kaşını çattı.
orospu he?
yok be reis. dünyanın en tatlı kadınına bu yakıştırma çok fazla.
he bak, bir şey daha aklıma geldi. babamın o askerde çekildiği pozun aynısını ben de askerde çekildim. sağ elimde sigara bile vardı. sigaraya kızacağını bilsem de sırf aynısı olsun diye o pozu verdim. şimdi iki fotoğraf da yan yana ve o orospu dediğin kadının tam karşısında, o belli değil dediğin babamla duvardayız. keşke senin ailen de böyle olsa.
varsa hakkım sana helal etmiyorum.
çünkü insanlar kötülüğü, arzularının kuvvetli olmasından çok, vicdanlarının zayıf oluşundan dolayı yaparlar ve her şerefli insan vicdanını yitirmektense, şerefini yitirmeyi yeğler. ben sende ikisini de göremiyorum.
