benim lan bu. hava kararmak üzere ve ışığı yaktırmıyorum. bir beş dk öncesinde, kırmızı kamu malı sandalyemi geriye doğru yaslayıp - ki lise dönemlerinde masa üzerinde yatardık, memur olduk böyle- slow şarkılar eşliğinde gözkapaklarımı dinlendiriyordum. arasıra geliyorlar. kovuyorum. rahat rahat aşk acısıdamı çekemeyeceğiz diyorum. gidip onuncu çayımı alacağım. ve sistemi kapatıp çekip gitme hayallerine kapılacağım.
