stajer olarak girmek zorunda kalmış olduğum ortam. içeride ki dayanışma hat safhada; açık unutulan depo kapısının(sigara içilen yer) ofis dayanışmasının bir meyvesi olarak faili ben oldum.
edit: kendi içinde oluşmuş gruplar arasının da olan dayanışmanında bir hayli fazla olduğu söylenebilir.
edit2: savunma şansı bile bırakmadan, gelip sessizce biri fısıldadı ve gitti. bende kendimi kapıyı açık unuttuğuma inandırmaya çalışıyorum ve inandırdığım da gidip depo sorumlusundan özür dileyeceğim.
-güne güzel başlama ümidiyle gider oturursun masana
-iş arkadaşlarınla günaydınlaşırsın
-buraya kadar herşey normaldir
-daha sonra müdür girer içeriye
-kendi kendine konuşur gibi, kimseyi iplemezcesine bir günaydın der
-ve sonrasında gergin ve soğuk rüzgarlar başlar ofisin için de esmeye
-öğle saatine kadar müdür ofiste oturursa, yandın, bir matem havası vardır
-kimseyle konuşmaya cesaret edemezsin
-müdüre birşey sormaya çekinirsin, zira sağı solu belli olmadığı için, nasıl tepki alacağını bilemezsin
-öğle vakti gelir. koştururcasına çıkarsın ofisten, kendini kurtarmak istersin ama nafile. akşam 5'e kdar o ofiste durmak zorundasındır
-öğle vakti 1 saattir ama 5 dakika gibi gelir insana. bitsin istemezsin. müdürün dedikodusunu yaparsın
-çalışma vakti gelmiştir yine. müdür hala odadadır. oflayarak girersin ofise
-ve müdür ofiste olduğu sürece matem havası devam eder. saat 5 olmaz ama sen iple çekmeye devam edersin.
-5 dakika dahi olsa çıksa ofisten rahatlarsın, deriiiin bir nefes alırsın
-müdür ofise girdiği an da alıdığın nefesle kalırsın, geri veremezsin
-ve şükürler olsun rabbime saat 5 olmuştur.
-hemen saat 5 oldu, kaçtı demesin diye 1-2 dakika geçirirsin
-bilgisayarını kapattığın gibi atarsın kendini dışarı. bi sigara yakarsın
-ve bir çalışma günü daha bittiği için rabbine şükredersin.
