eğer kitabını okuyacaksanız ondan önce filmini izleyin, daha sonrasında kitabını okuyun. hem filmini izledim hem de kitabını okudum. kitabını okuduğumda sonunda duygulanmıştım, hatta ağlamamak için kendimi zor tuttum. 1 hafta boyunca kitabın etkisinde kaldım. kitabı okuduktan 2 hafta sonra felan filmini izlemek geldi aklıma. açtım izledim. ama kitabın sonuna doğru birkaç oynama yapılmış filmde. kitap kadar etkilemiyor film vesselam.
çok kısa bir kitap, alın okuyun. pişman olmayacaksınız.
kitabını okuduktan sonra filmini izlemeye cesaret edemediğim eserdir. Zira film kitabın hakkını verememişse kitabın bende bıraktığı etkiyi zedelesin istemiyorum.
okuması ve izlemesi ayrı güzel olan eser. okuyunca olayın daha bir içinde oluyorsun. izleyince de olay daha bir keskinleşiyor, sonunda daha bir sarsılıyorsun.
Bugün bitirdiğim kitaptır. Son günlerde sansürleneceği gündemdeydi. Açıkçası ben sansürlenecek bir şey göremedim kitapta. Hem bunları kaldırıp said nursi mi okutacaksiniz millete hı? ibneler!
gerçekten insana kitabı okutturan ve sonunu merak ettiren bir kitaptır.
her yaştan herkes okuyabilir.
ana karakterler kitabı merak ettirecek cinsten ve gerçekten hüzünlü güzel.
uzun zamandır bir kitabı bitirdiğimde böyle etkisinde kalmamıştım. kitabı bitirir bitirmez -özellikle süpriz finaliyle- ortalıkta "vay be!" diyerek dolanır oldum. Lenie'nin ruhu odada dolaşıyor sanki. Kitabın sonuna gelene kadar bir kitabın beni hüzünlendireceği aklımın ucuna dahi gelmezdi. ama bu kitap bunu başardı.
kitabı 3 saatte hızla ve merakla bitirdim. bence kitap kurtlarının asla kaçırmaması gereken bir eser. süslemelerden, aforizma ve şiirsellikten uzak samimi bir dille yazılmış, muazzam bir kitap.
gerek kitabı, gerek filmi ile hayatım boyunca unutmayacağım eserlerden biri olmuştur.
kitabı bir gecede okudum, 120 sayfaydı ve iyi de sarmıştı zaten. ertesi günü oturup filmini izlemeye çalıştım, o gün izleyemedim ne yalan söyleyeyim. finalini bildikten sonra george ve lennie arasında geçen her dialog içime oturdu, her hareketleri, her mimikleri canımı acıttı yemin ediyorum. george'un kendisini candy'nin yerine koyuşu, kendisini onunla bağdaştırışı insanı ayrı yaralar.
bir de kitapta yazar size "yaa işte o olay bundan böyle oldu" demiyor, siz kendiniz düşünerek olaylar arasındaki bağlantıları kuruyorsunuz, karakterlerin hareketlerine anlamlar veriyorsunuz. bu yönüyle de hoş, tekrar tekrar okunası.
john malcovich'in "dorç"* diyişleri hala kulağımda.
bunun kitabı varmış lan. ben de diyorum bu sözlükte kaç kişi megadeth dinliyor da ayrıca bu parçasını bilip 110 entry giriyor? bi an mutlu olmuştum.
her neyse dave mustainein şaheserlerinden sadece biridir.
Naturalist yazar John Steinbeck'in kitabı. George ve onun izbandut gibi arkadaşı Lennie'nin hikayesini anlatıyor. Samimi ve içten bir hikaye bu. Sonu epey hüzünlü bitiyor. * Bir de filmi varmış. Onu da izlemek lazım.
yanlış hatırlamıyorsam başkahramanları george ve lennie olan, yükte hafif ama edebî değeri yüksek kitap. Kitabın son bölümü can alıcı noktasıdır. Kitap adını Amerikalı bir şairin "farelere" şiirinden almaktadır. Konusu ise Amerika'nın yaşadığı büyük ekonomik kriz esnasında iki gezici çiftlik işçisinin yolunda gitmeyen işleridir.
