cidden neyin kafasını yaşadıklarını merak ettiğim erkeklerdir. benim bir tane var böyle kuzenim. geçen gün evlerine misafir olduk. çocuğun odasına bir girdim ki; duvarlar fitness modellerden geçilmiyor. çocuk da iyice disipline olmuş artık. yok onun baklavası, yok onun bicepsi, yok bunun tricepsi. hepsinin farklı farklı yerlerini örnek alıyor. işi de iyice abartmış artık. yok abartabilir, spor yapmasına karşı da değilim, asla! ama spor yoluna başkalarına hayranlıkla benzemeye çalışıp, kendi olamamasına karşıyım.
hele bir de bunların kız versiyonları varki onların da duvarları britney spears, jennifer lopez posterlerinden geçilmiyor. çok sevdiğim bir ünlü dahi olsa poster olayı bana çok saçma geliyor. belli bir noktadan sonra hayranlığın dozajı kaçırılıp nerdeyse o ünlüyle özdeşleşiliyor. insanın kendi olmasının önüne geçiliyor. psikolojiye vurursak özgüven eksikliğine bağlıyorum ben bütün bunları da.
hele kızların bikinili, mayolu mankenlerin posterlerini; erkeklerin de yapılı, iri yarı fitness modellerin posterlerini odalarına asmaları biraz da kendi içindekini dışarı yansıtamamaktan kaynaklanıyor bence.
tam tersi karşı cins olsa anlayacağım; hiç değilse doğal bir hayranlık besliyor diyeceğim. bir de asılan poster kendi hemcinsi olunca olay daha da farklı bir hal alıyor. hele bunun ilerlemiş aşamasındakiler facebook profil resimlerine dahi bunları koyuyor. ortalık facebook profiline ronaldo, spartacus resmi koyan erkekler; adriana lima, irina shayk resmi koyan kızlardan geçilmiyor. çoğu henüz liseli olduğu için birşey de diyemiyorum.
