edip cansever'in oda şiirinin giriş cümlesidir. Şiirin tamamı şu şekilde;
Gün günden odamın şeklini alıyorum
işliyorum bu iniltili varlığı yeniden
Kimbilir, duyuyorum yazgısını belki de
Kuru bir dal parçasını içinden yiye yiye
Dal olan bir böceğin
O garip yazgısını
Ne ölüme benzer ne ölümsüzlüğe.
"Günden güne" diye bir kullanım söz konusu değil burada; eğer öyle olsaydı "dil" açısından da o benzeşme, biçimini alma hali anlamsızlaşacaktı. "Gün günden" şeklinde bir kullanımsa o değişimin devrikliğini ve yarattığı yeni dili vurguluyor edip sansever. Özellikle dikkat ettiğim ve derinliği ile mutlu olduğum tümce yine giriş cümlesinin kendisidir. "Odamın şeklini alıyorum" derken şeklini aldığı oda kendi odasıdır, ve şair, kendinin bir odası haline gelmektedir. Yani kapanmakta, kendine gizlenmektedir...
edip cansever'in "oda" şiirinin giriş cümlesi; bir odaya yerleşen, orada yaşayan birinin durumu, dramı anlatılır. Peki o kişi dışarı çıkarsa ne olur? Franz Kafka'nın dediği gibi "kafesin biri kuş aramaya çıktı" durumu gerçekleşmiş olur. Yani o oda, yani o insan - kendini dışarıda bırakma pahasına- içinde birini ister. Artık o insan kendince dışlanmış, hermann broch'un tabiriyle "kendi hayatına konuk olmuş" biri durumuna gelmiştir.
