zülfü livaneli, cem karaca, ezginin günlüğü tarafından yorumlanmış güzel türkü. hepsinin yorumu çok güzeldir ancak kanımca en iyisi ahmet kaya yorumudur. daha bir efkarlı, daha bir etkili söyler. cem karaca yorumunda ise "lümüney" kısmı fazlasıyla vurucudur. ahmet kaya'nın resitaller 1 albümünde yer almakta, başında yaptığı konuşmada ufak bir hata geçmektedir. sözleriyle ufak bir çelişme yaşadığından ister istemez her dinlediğimde yüzümde tatlı bir tebessüme neden olur.
"şimdi . tamam... şimdi isterseniz hepimizin bildiği bir halk türküsü söyleyelim mi? odam kireç tutmuyor, söyleyelim mi onu? peki."
türküye girer fakat başını kendisi de yanlış okur ("odam kireçtir benim / kumunu karmayınca" diye girer) , sonra hatasını farkeder düzeltir, hiç de bozmaz.
zulfu livaneli ve ahmet kaya yorumlari ayri ayri dinlenesi ve de hayran olunasi turkudur. her iki usta da farkli bir sekilde seslendirmistir ama iki yorum da insani beyninden vurur. firtinali efkar denizlerine can simitsiz atar insani. turku bitince sebepsiz gibi gelen bir yurek sizisi birakir geride. ama herkes bilir ki sebebi bellidir bu sizinin: "ozlem"
kıraç'ında farklı bir yorum kattığı , cem karacanın mutheşem yorumladığı "ben sevdim eller aldı baba ben ölmüş müyem" sözüyle unutulmayan, yaralı kalplerin halk ezgisidir.
