Kafanızın içindeki obsesif düşünceleri adam yerine koyup onlarla sohbet etmeye falan kalkmayın. Ne kadar şiddetli konuşurlarsa konuşsunlar, ne kadar huysuzlanırlarsa huysuzlansınlar onları görmezden gelmeye çalışın, başka bir işe yönelin. Eğer bağırmak tepinmek istediğinin olmasına izin vermiyorsa tepinip bağırmanın da bir anlamı kalmaz, bırakın tepinsinler bağırsınlar. Sesleri giderek kısılacaktır ve sonunda susacaklardır. Yeter ki obsesif düşüncelerinizi beslemeyi bırakın.
kendimi bildim bileli var bende. istemsiz olarak sayıların çarpanlarını tespit etmeye çalışıyorum. Herhangi bir yapının boyutlarını orantılama, yollardaki kilometre taşı mesafelerinden aracın anlık hızını hesaplama gibi şeylerle uğraşıyorum. Eğer zihnimi meşgul eden bir iş yoksa ve boştaysam ağırlık, hareket, konum, mesafe tahmin etmeye çalışmak; herhangi bir nesnenin gölgelenme biçimi, farklı cephelerden görünümünü tahayyül etme gibi engel olamadığım düşünceler sürekli beynimde uçuşuyor.
bu nedenle Yavaş konuşan, konuşurken arada uzun es veren insanlara karşı istemsiz bir öfke duyuyorum ve çok uzun süre tahammül edemiyorum.
ask ve obsesyon ne kadar da yakın duran şeyler birbirine.
ask aslında takıntı hali. sadece ve mutlaka onu istiyorsun.
ilk sevgilim mesela obsesifti bana.
ben ondan ayrılmıştım, o 2 gün cep telefonuma 50 cevapsız çağrı bırakmıştı, en sonunda telefonu kapatmıstım birkaç gün.
keşke en başından onu o hale dusurmeseymisim.
sevgili derya, zamanı geri alabilsem hep ilk aramanda açarım o telefonu.
