aslına bakarsınız günümüzün bilgisayar başında tuşlarla ve iletilerle sosyalleşebilen toplumunda bu gibi hastalıkların öne çıkmaması düşünülemezdi.
çünkü bu illet kendi düşüncelerinizle baş başa kaldığınızda çirkin yüzünü gösteriyor. siz içinize kapandıkça daha da saldırgan ve yaptırım gücü yüksek bir hal alıyor.
burada bahsedilen yaptırım gücü kompülsatif hareketlerin hayatınızda yer etmiş olmasıdır. obsesif düşünceleriniz size bazı şeyleri empoze ediyor ve bu döngüye bağlı kalarak içinizi rahatlatmak ya da en azından ritüelinizi yerine getirmek amacıyla bu hareketleri/davranış biçimini benimsediyseniz siz de bu hastalığa bulaşmışsınız demektir.
örneğin hastalıklar konusunda acı çekmek ve ölmek üzerine bir korkunuz varsa; başınıza bir şey geldiyse 1-2 hafta boyunca o hastalığın belirtilerini psikolojik olarak hissedersiniz. örneğin kendinizde olduğundan şüphelendiğiniz bir hastalığın belirtileri arasında bel ağrısı, mide ağrısı vs varsa bütün gün acaba belim ağrıyacak mı, midem mi ağırıyor ya diye düşünerek ve ağrıması için dua edersiniz. lakin bu psikolojinizde yer etmiştir ve gerçekten de fiziksel olarak belinizin ya da midenizin ağrıdığını hissedersiniz.
işte bu kadar yaptırım gücü yüksek bir hastalıktır. ilaç tedavisinde genelliklere hastalara anafranil verilir. ki bu da serotonin* geri alınımını inhibite eder.
kurtulmanın tek yolu* bir psikiyatra gitmektir. ayrıca kesinlikle ilaç tedavisini kafanıza göre yarıda kesmemelisiniz ya da doz düşürme yoluna gitmemelisiniz. bu hastalıkla mücadele etmenin tek yolu irade sahibi olmaktır. kaçak dövüşürseniz sizi etkisi altına alır. süreklilik isteyen ve süreç içerisinde yok olan bir hastalıktır. bu yüzden hayatınızda hiç olmadığınız kadar kararlı olmalısınız.
Sürekli bir şeyleri unuttuğunu düşünmek.Mesela:Ütüyü fişte mi unuttum acaba,lambaları açık mı bıraktım,arabayı kilitledim mi,yemeği ocakta mı unuttum vs..
Bir de temizlik açısından takıntı görülebilir.Sürekli el yıkama alışkanlığı,umumi yerlerde her şeye peçeteyle dokunmak vs..
Kağıt paraları çamaşır suyuyla yıkama evresine gelebilecek kadar korkunç örnekleri de vardır.
yolun yarısından eve dönmektir. kapıları kitledim mi, pencereleri kapattım mı?
alış veriş yapıp fişi kontrol etmektir. pos cihazında doğru miktarı mı onayladım?
bir yerden çıktıktan 10 saniye sonra çantayı talan etmektir. telefonumu, cüzdanımı, anahtarlarımı orda mı unuttum?
ve bu sorular sakin sakin gelmez akıla. panik halde cevap aramaya başlarsın. en kötüsü de aslında kapıyı kilitlediğini, doğru miktarı onayladığını ya da telefonu yanına aldığını bile bile panik olduğunun farkında olmaktır.
geceleri teker teker anneni babanı ve abini dürtüp konuşturarak ölüp ölmediklerini kontrol etmek, daha sonra bir arkadaştan daha güzel bir yöntem öğrenmek, bundan sonra gidip nefeslerini dinleyerek ölüp ölmediklerini kontrol etmek. bu istek geldiğinde mantığın öyle bir şey olmaz, dese de; ya olursa ve benim ihmalim yüzünden müdahale için geç kalınırsa korkusuyla tekrar tekrar ölüm kontrolleri yapmak...
anneni, babanı veya küçücük yeğenini öldürme isteği duymak... sevginin ve vicdanın bir anda kaybolup yerini canice duygulara bırakması... kendinden korkmak... ya yaparsam ya kimse beni durduramazsa diye ağlamak... yapmayacağını bildiğin halde...
yatağa yatmadan önce oturup dua etmek, yattıktan sonra unuttuğun kişiler veya başka şeyler olduğunu hatırlamak, kalkıp tekrar dua etmek, tekrar tekrar dua etmek... bunun gecede beş on kere olması...
hiçbir şeyden emin olamamak... ilkokulda karne günü okula serbest kıyafetle gidilecek olduğunu bildiğin halde ya öyle değilse, ya bir tek ben serbest kıyafetle gidip de rezil olursam diye okula korka korka gitmek...
sürekli bunalımda olmak, depresyonda olmak. ilaç kullanmak, aksattığında hayatının da aksaması... daha neler neler...
çok çok kötü bir hastalıktır. yaşayan için de, yakınları için de... tedavisi vardır. bir şekilde buna bulaşmış olan herkese acil şifa ve sabır dilerim.
etraftakiler için hiç çekilesi bir rahatsızlık değildir.
anasına babasına, öğrencisine, sekreterine, arkadaşına acırım bu insanın.
kendisi azaptadır, yanındakiler ayrı azapta.
bende olan şey esasında bu hastalığı zihnimde çözebilecek kadar zeki olduğumu da düşünüyorum ama ne kadar zeki olursanız olun takıntıları aşmanız için zeki olmak asla yeterli olmuyor. sürekli bir şeyleri düşünmekten kendimi alamıyorum ve zihnim inanılmaz derecede yorgun oluyor, düşünmekten kurtulamıyorum ve hiçbir doktor da gereksiz şeyleri aşırı düşünmeyi nasıl bırakabileceğimi bilmiyor ve daha 18 yaşımda 70lik bir dede gibi yorgun hissediyorum.
edit: uzman psikolog ve psikiyatrlardan yardım bekliyorum. yaklaşık olarak dört senedir bu haldeyim allah hepimizin yardımcısı olsun.
4 rakamına takıntım var. Rakamların hecelerinin toplamı 4 veya 4'ün katı olacak saçma olduğunu biliyorum ama engelleyemiyorum kendimi içimden sayıp duruyorum sürekli.
örneğin, otuz altı bin sekiz yüz veya yirmi sekiz milyar dört yüz hecelerinin toplamı 8 say babam say sabah akşam say doktora gittim ve doktor bana bu teshişi koydu. iki tane de ilaç yazdı yolladı. biraz rahatladım diyebilirim.
sayfayı yenile dedim ve bu başlık ortaya çıkması gayet sinir bozucu çünkü bir kaç gün önce doktora gidip bu teşhis konulmuş biriyim gayet ciddi ve gerginlik yaratan bir durum söz konusu.
doktorlara göre;depresyona girmenin sonucu ortaya çıkan hastalık.
başımın belasıdır.
zor hastalıktır.
bazen bir sapık olmadığınıza emin olamazsınız, bazen şizofren olmadığınıza.
bazen evin hijyeninden kuşku duyarsınız, bazen bebeğinizi öldürmeyeceğinizden.
herkes yaşarken siz korkarsınız, herkes nefes alırken siz sıkıntı yutarsınız.
ilaçlı mı, ilaçsız mı; maruz kalma mı, rahatlama mı derken koca bir ömür geçer gider siz hep başladığınız yerde kalırsınız.
(bkz: ömür dediğin)
not: yine de bu hastalığın pençesinden kurtulmuş bir kaç kişi tanıdım ben. dünyadan umudu kesmek olmaz.
bu hastalığa sahip insanlar idealist detayları görebilen dürüst insanlardır. hastalığın keşfettiğim olumlu yanı detaylara hakim olmaktır. bazen yorucu olsa da aslında her insanda olan bir şeyi fazlasıyla birinci plana almaktır. kontrol altında tutmayı öğrenebilir insan. spor çok iyi gelir. yapılması gereken şey obsesyonları takmamaktır. taksanda kendine kızmamaktır. ağır obsesyonlar ne yazık ki anksiyete yoğunluğuyla pa ya kadar götürse de yeterince tecrübe edildiğinde insan hepsini kontrol etmeyi öğrenebilyor. yeter ki istesin. unutulmaması gereken tek şey insanın beynine her türlü şey her türlü görüntü düşünce gelebilir. her insanın geliyor. bu yüzden sıkıntı aslında yok. sıkıntı değerlendirme de.
Kaygı, anksiyete bozukluğudur. Psikolojik destek ve farkındalık gerektiren, nedenden çok sonuca yönelik kaygılar taşımaya sebebiyet veren hastalıktır. Aşırılığın her konusunda pik yapmışlardır. Neyse ki 21. Yy gelişen ilaç sanayi sayesinde çoluk çocuk herkesin elinde bulunan antidepresanlarla atlatılabilceğine inanıyorum. Tiişiikkirler antidepresan. Tişiikkirler siipermen.
obsesif bozukluk engellenemeyen düşünce, kompülsif bozuklukta engellenemeyen hareket , davranış anlamına gelir. örneğin bir dolabın kapısını kilitleyip kilitlemediğini tekrar tekrar kontrol etmek kompülsif , devamlı elinizde ıslak mendil heryeri silip ellemeniz de obsesif bozukluğun sonucudur.
