saplantı ve zorlantı bozukluğu anlamına gelen, yeryüzündeki insanların %3'ünü hedef alan, ancak psikoterapi ve ilaç tedavisi ile önüne kısmen geçilebilen, hayatı zindan eden bir hastalık türüdür.
takıntılar bu tip hastalara nöbet şeklinde gelip en mutlu anı yok etmek için programlanmıştır.
herkeste biraz gördüğüm bir nevi cehalet hastalığı. diploma takıntısı, marka takıntısı, sınıf takıntısı, bi sevgilim yok takıntısı, sadece kot giyme takıntısı, topuklu giyme takıntısı, sarı saç takıntısı, avrupailik takıntısı, özentilik takıntısı, cahillikte ısrar takıntısı, insan beğenmeme takıntısı...
depresyonla birlkte artar, tek bir çözümü vardır kişinin kendisine aldırmamayı öğrenmesidir. Anti depresanlar lafı edildiği gibi erken boşalma sorunu olan kişilere iyi gelebilir *
kedile yakın temas kurunca "lan kesim ağzıma tüyü kaçtı hea" kabusudur. hemen diş fırçalanır, eller yıkanır, gargara yapılır. odaya geri dönülür. "musluğu açık unuttum" denir, geri dönüp musluğa bakılır. bitmez amk.
temiz olmak ile temizlik hastası olmak arasındaki ince çizgiyi geçen ve temizlik hastası olan insanların hastalığıdır. çok şükür temizlik hastalığını atlattım ve temiz olmaya başladım, kendimi dizginledim. çok pis bir takıntıdır pislik içinde yaşayanlar nasıl yaşıyor? he işte onlar nasıl yaşıyorsa sen de öyle yaşayabilirsin.
major depresyon ile birlikte kemikleşip daha da rahatsız edici duruma gelen hastalık. sadece simetri ile yorumlanmamalıdır, sürekli akla gelen ve hiçbir anlam ifade etmeyen sözler, davranışlar da bu hastalığın semptomları arasındadır. kişi hayranlık nesnesine karşı dev bir obsesyon besler, üstesinden gelmekte zorlanır.
boş boş oturmaktan, sosyalleşememekten, can sıkıntısından ortaya çıkan insanı boş şeyleri düşünmeye zorlayan, boşuna zamanın ya da takıntısına bağlı olarak ne ile ilgiliyse onun ziyan olmasını sağlayan hastalık denilebilir.mesela bunu yazarken bile zorlandım hala kaygılarım var sözlük ama kurtulucam bu hastalıktan.
çok lanet ve bela bi hastalık. allah hiç kimseye vermesin ben dahil bu hastalığın pençesinde olanları kurtarsın hayatı zehir edebiliyor. gerçi benim ki çok ileri seviye değilmiş ve düzelebilirmişim. lakin yinede insan ciddi manada korkuyor. çünkü son altı aydır azar azar hayatımı mahvetti bu hastalık. takıntılar, on dakika boyunca el yıkamalar, kapı kollarını tutamamalar, dolmuşta para verilerkenki çekilen eziyet vs. işin garip yanı bunu yaptığınızda sürekli hastalık kapmış gibi bir ruh haline bürünüyorsunuz. ve o esnada kendinizi temizlemeye başlıyorsunuz. söz gelimi yanınızda duran adamdan size kan ya da su gibi birşey geldi sanıyorsunuz; o esnada atletinizi dışa doğru çekip dudaklarınızı siliyorsunuz. bunun saçma olduğunu herkesten biliyorsunuz lakin engelleyemiyorsunuz. baş ağrısı ve sürekli bir gerginlikte cabası. allah yar ve yardımcım olsun. benle birlikte bu hastalığı çekenlerede...
sanki içinde başka bir insanın daha olduğunu düşündürüyor bazen insana. yani yaşamadan anlayamazsın derlerya hani aynen öyle bir hastalık cidden.bence çok fazla çeşit film yapılabilir bu hastalık konusunda.
- çocukken arabaların plakalarındaki sayıları toplayıp çıkarırdım. örneğin 35 ac 1984 >>>> 1+9+8+4+3+5=30 sonra 3+0=3 sonra 3'ün karesini,bir daha karesini alırdım.
- mermerlerin çizgisine basmamak için çaba gösterirdim.
- temizliğe,özellikle el temizliğine çok önem verirdim.
- en küçük bir olaya bile üzülür canımı sıkardım.
üniversite sınavı senesi bunlar daha da arttı ve ilaç kullanmaya başladım ve yararlı olduğunu söyleyebilirim. çünkü o sene gece 3'te kalkıp okula gitmek için falan hazırlanıyomuşum. bir nevi uyurgezerlik.
şimdi azaldı bu dertlerim, daha da azalacak inşallah.
varsa buna benzer belirtileriniz, lütfen bir psikiyatra görünün, psikiyatra gitmeniz sizin deli olduğunuzu göstermez.şöyle ele alalım:
günde en fazla kullandığımız organ beyindir kuşkusuz.uykuda bile rüyalar yoluyla kullanırız. ve çok çalışan bir şey sonunda bir sorun çıkarır,bunun çözümü de doktorlar ve kendinizsiniz arkadaşlar. ben de psikoloji okuyorum şu an. ben de gittim psikiyatra bir çok kez. deli miyim? - sanmıyorum. esen kalın...
özellikle üst üste gelen sıkıntılardan sonra, insanın kendi kendine yarattığı kuruntular ile daha bir çekilmez olan rahatsızlık. sürekli bir iç ses ve sürekli kendi kendini yerme! mantıksız ve doğru olmadığını bildiğin halde yalan yanlış çıkarımlar ile kendi kendine resmen bel atından vurmak.
açıkçası bazı belirtileri taşıdığımı itiraf etmekle beraber, bunun empati kurmakla sıkı bir ilişkisi olduğunu düşünmekteyim. ayrıca bu tam olarak her neyse insanın farkındalığını sürekli canlı tutuyor.
kendi beyninle mücadele etmek, kendi beynine hakim olamamaktır. bir kaygı bozukluğudur ve beyin insanın kaygılarını yakalar, onu bir takıntı haline getirir. o takıntıyı yenmek için de beyin kompulsiyonlar geliştirir. yalnızca temizlik, ocağı kapatma vs. takıntısı değildir. anksiyete ve sosyal fobiye de neden olabilir.
bu aralar hiç aklımdan çıkmayan düşünceleri başıma dert ettiren müsibet.sosyal çevreyi bozar, mutluluk zaten olmaz düşünürsün böyle, ne kadar saçma bu diye ama olmaz kurtulamazsın, acaba doktora mı gitsem dersin ama paran yoktur.ssk'daki doktorların ne kadar ilgilendiğini ne yaptığını bilmezsin, eve sağ salim, kimseye bulaşmadan, takıntı yapmadan, kafaya birşeyi takmadan geliyim dersin yok olmaz.illa birşeyler takılır kafana.bu aralar da kafama acaba bana küfür mü etti takıntısı sardı.ulan en yakın arkadaşlarım birşey diyorlar bana küfür mü ettin ya da birşey söylüyor sana ama duymuyorsun, anlayamıyorsun ama sana sanki küfür etmiş gibi geliyor, ulan saçmalama bana küfür niye etsin diyorsun, kafanda o kadar senaryolar uyduruyosun ki artık sana küfür ettiğine inanıyorsun işte bu durumu şu an yaşıyorum o kadar bedbahtım ki şuan tahmin edilemez.işte böyle filmlere konu olunası, saçma sapan, seretonin salgılanmaması şeysi.
hayatın içine eden, rahat bir günün geçmesine engel olan, hiç aklından çıkmayan düşünceleri ardı ardına sıralayan saçma sapan bir rahatsızlık, inanmamak çok zor.
