umutsuzlukla beslenen sevdası, karanlık bir köşede sessizce saklanırken, gözlerinden duyguları damlıyordu. sevinç gözyaşlarıydı bunlar. çünkü umutsuzluk olmasaydı sevdası aç kalacaktı, açlık en korktuğu şeyken.
yıllarca bedenindeki yağların döner bıçağıyla dilim dilim kesilip atılabileceğini hayal etmişti. hatta bunun etkisiyle bir gece gördüğü rüyada döner ocağına uzanmış, hem bir buçuk döner yiyor hem yağlarını kestiriyordu ocakçıya.
'sevmek sevilmeden de güzel, hem özveri istediği için daha değerli' diye kendini avuturdu hep. yakışıklısıyla her karşılaştığında heyecandan içinin yağları erirdi. hatta günde iki kere karşılaşsa ayda 6 kilo verebileceğini de hesaplamıştı.
sonraları yakışıklısının sözlendiğini duyunca bir oturuşta oniki kilo bonfile yiyerek intihara kalkışmıştı. hastaneye pikapla zor yetiştirdiler.
şimdi bir başka yakışıklıya sevdalı. üstelik onunla günde üç kere karşılaşabildiğini ve bu sayede ayda 9 kilo verebileceğini söyledi. çok mutluydu.
