bizi güllerin iklimi tüketti
toprağı yaran filize vurulduk
o vahşi beyaz at alıp başını gitti
bir yaz yağmuru gibi unutulduk
sığ yanlarımız oldu arasıra
el yordamıyla dalarken hayata
bir parça telaş bir parça ümittik
hiç yetişemedik o vahşi ata
o vahşi atla beraber
ah şu içimizdekiler
sanki sökülürceesine
gitti gider, gitti gider
bize bir günün çelişkisi yetti
dudağı yoran bir söze kırıldık
o vahşi beyaz at tutuştu yelesinden
kaldığı yerden başlanır mi artık
hiç ayrılmayız derken bir ucundan
aşktı o yitirdiğimiz inan aşktı
ben sana kıydım sen bana gücendin
ve durduramadık o vahşi atı
o vahşi atın ardından
ah şu aramızdakiler
hiç yaşanmamışçasına
uçtu gider, uçtu gider
hem yusuf hayaloğlu'nun enfes şiiriyle; hem besteleyip, yorumlayan ahmet kaya'nın sihirli dokunuşuyla; bambaşka, tarifi imkansız güzellikte bir eser. iki insanın birbirine duyduğu aşktanöte, insanın varoluşunu anlamlandırmasına, o saklı, çoğu zaman kendisinin bile farkında olmadığı esrarlı beni arama yolculuğuna, yarenlik eden; çok güzel, çok derin, defalarca yaşanılası muhteşem şarkı. *
