onla gittiğiniz her yer size yabancıdır. sanki oraya hiç gitmemişsinizdir daha önce. onla geçen koskoca 22 ay üstünüze karabasan gibi çöker. elbette her ilişki gibi güzel başlar her şey. bakışmalar, kaprisler, tartışmalar... tatlı gelir insana o anda olan bitenler. artık ilişki rayına oturdu diye düşünürsünüz ama kavgalar bitmek bilmez. her tartışma aslında o terk edenin içinden bir şeyler koparmıştır. ama siz bunu görmek istemezsiniz. hayata dört elle sarılmışsınızdır. dünyanıza olmuştur adeta o. hayatınızın en özel yerine koyarsınız onu. ailenizle bile tanıştırırsınız. gün gelir gelecekle ilgili hayaller kurarsınız. hatta çocuğnuza isim bile koymuşsunuzdur. doğmamış çocuklara don biçilir ama olan biten tartışmalarda söylenen sözler hiç biçilmez. nasıl olsa bitmez diye her şeyi söylersiniz. kırmak istemezsiniz ama kırılmıştır artık. aylar geçer. yine her şey yoluna girmiştir. sık sık telefonda görüşülür, üniversite ortamında bol bol beraber olunur. hediyeler, birlikte gidilen konserler, izlenen filmler... her dert paylaşılır, birlikte yemek bile yapılır. yaz tatillerinde ayrı kalırsınız. özlersiniz ve bu özlem kalbinizi her gün parçalar. gün sayarsınız kavuşmak için. tam 22 ay olmuştur ilişkiye başlayalı. siz gün sayarken ayrılık kapıyı yumruklamaya başlamıştır bile. bir anda sizden soğumuştur o, o olduğuna inanılan insan. artık hayatında kimseyi istememektedir. günler günleri izler. olan biteni anlamaya çalışırsınız. ''neden bu hale geldik?'' diye. ayrılık için kesin bir sebep yoktur. etrafınızdaki herkes ayrılacak olmanıza çok şaşırmıştır. birbirini çok seven ve birlikte ayrı günü geçmeyen iki insan artık birbirine yabancı olmuştur. kalem çoktan kırılmıştır siz tükenmez kalemler ararken. kafasında bitirmiştir sizi. siz de 3 ay boyunca özlediğinizle kalırsınız. ona kavuşucam derken her şey bıçak gibi kesilmiştir. artık denecek fazla söz kalmamıştır. geriye kalan derin bir boşluk, ondan kalan, serseri kurşun gibi seken hatıralar...
Hoşlandığınız bedene hayal ettiğiniz ruhları yerleştirmek.Ama hayallerin gerçek olamacağını unuttuğunuz bir anda birden o gerçekle yüzleşmek gibi..Tokat gibidir ayrılmak.
Nefrettir başta,durgunluk alır yerini yüreğin parçalanır sesin çıkmaz. Bazen hak verirsin ona bazende siktir ulan! dersin. Uykumu? Haramdır zaten uyku uyuyamazsın.
hayatınıza girdiğinde yapbozunuzun eksik parçasını bulmuş gibi olduğunuz, hayatınızı tamamladığını düşündüğünüz kişiyi kaybetmektir.
insanın başına gelebilecek başka bir olay var mıdır ki canını bu kadar acıtabilsin, bilmiyorum. yıllarca doğru insanı beklemiş, bulduğunuza inanmış, hayatınızda ilk kez birine bu kadar yer açmış ve ilk kez bir şeyi bu kadar istemişken ve en acısı hiç bitmeyeceğine inanmışken birden bitiverir her şey. doldurulamaz bir boşluk kalır geride. hayat elbette devam edecektir, kimbilir belki ileride bir başkasını da sevebileceksinizdir; ama aynı saflığı, aynı heyecanı, aynı coşkuyu ve aynı koşulsuz sevgiyi tekrar hissedebilir misiniz? bir daha eskisi kadar masum bir güzellikte olur mu sevdalarınız yoksa her adımda bir burukluk mu hissedersiniz yüreğinizde? aynı heyecanla bekleyebilir misiniz bir daha birini? inancınız kalmış mıdır doğru kişinin veya doğru aşkın varlığına?
siz o kadar insanın arasından onu sevmiş, özenle koruduğunuz ve onun için sakladığınız dünyanıza almış, en kıymetliniz yapmışsınızdır. onun da sizi aynı şekilde sevdiğine inanmış, ona güvenmişsinizdir, öyle hissettirmiştir çünkü. peki ne olmuştur da gitmiştir? günler, geceler bu soruyla birbirini kovalar. o, gözünüzde o kadar kusursuz bir kimliğe sahiptir ki bırakıp gittiğine göre demek ki bir suç işlemişsinizdir. uykusuz gecelerde düşünür durursunuz "ne yaptım da kaybettim onu?" diye. yaşadıklarınızı bir bir aklınızdan geçirir, olayları birbirine bağlar, kendinizi sorgularsınız "suçum neydi benim?" diye. kendinizi mahkum etmişsinizdir bir kere. sonra ne yapsam da affettirsem kendimi, hatalarımı telafi etsem, onu kazansam diye çırpınırsınız. gurur yabancı bir kelimedir artık, yitirmiştir anlamını. kendinizi küçük düşürdüğünüzü düşünmeden arar son bir şans istersiniz. o da seviyordu ya güya sizi bitmesine göz yummaz zannedersiniz. bir zaman sonra anlarsınız ki ne yapsanız dönmeyecektir geri. yapacak bir şeyiniz de yoktur; çünkü aslında suçlu falan değilsinizdir. o kafasında bitirmiştir bir kere, bitirmek istemiştir; çünkü sizin bu ilişkiye yüklediğiniz anlamların hiçbirinin yanından bile geçmemiştir. bunu farketmek hafifletmez acınızı, daha farklı bir şekle bürünmesine sebep olur sadece. bu sefer de onun gözünde bu kadar değersiz olduğunuza yanarsınız. "ben onu o kadar sevmişken, onunla dolu hayaller kurmuş ve geleceğimi onunla şekillendirmek istemişken demek ki o bunları hiç hissetmemiş, hiç düşünmemiş." der ve kalırsınız öyle. kısacası "o" olduğuna inandığınız kişi için "herhangi biri" olduğunuzu farketmiş, yıkılmışsınızdır.
uykusuz geçirdiğiniz gecelere, kalp çarpıntılarıyla uyandığınız sabahlara, nasıl geçtiğini anlayamadığınız mevsimlere, döktüğünüz gözyaşlarına ve soğuduğunuz hayata rağmen "iyisiyle kötüsüyle neredeyse bir yılı paylaştık. üzüldüğüm günler elbette oldu; ama çok mutlu olduğum zamanlar da oldu. iyi ki seni tanımış ve iyi ki sevmişim, pişmam değiilim. benim için çok değerliydin ve öyle kalacaksın, mutlu olmanı dilerim." dersiniz son konuşmanızda ve tüm samimiyetinizle söylersiniz bunu. çünkü budur doğru olan, her şey geride kalsa bile güzel hatırlamak ve hatırlanmak önemlidir. o ne yapar peki? herkesin görebileceği bir yere "çok yıpratıcı bir ilişkiydi, tekrar başıma gelmesi en büyük korkum." yazar çekilir kenara. siz de görmüş olursunuz bu ilişkiye ne kadar farklı pencerelerden baktığınızı. asıl yıpranan taraf olmanıza rağmen, sarfettiği bu cümleye rağmen kötü bir şey söylemezsiniz ardından, yakışmaz çünkü size.
ve tüm bunlardan sonra "o"nu kaybettiğinize değil de aşka duyduğunuz o saf inancı kaybettiğinize üzülürsünüz.
-onu sen seni o sanmıştım, sen o değilsen, o sen değilse ayrılalım hilmi. dediğinizde karşı taraftakinin tek düşünebileceği şey;
+kaç kişi yaşadık nen biz bu ilişkiyi?
kalbinize batan cam kırıklarını saplandıkları yerden çıkarmak için zamana ihtiyaç duyarsınız. ahh nasıl da ince ince sızlar o namussuz yaralar...her şarkıda... izlediğin bir filmde... bazen bir çiçekte... bazen bir isimde...ta ki yaralar kabuk bağlayana ve hayatta sevmek için yeni bir "o" keşfedene kadar.
hayatın en hüzünlü anında takılı kalmanıza neden olan göç olayıdır. mevlana nın dediği gibi "verdim ona canımı , o gitti. toparlıyabilirseniz kendinizi, yani bir anka kuşu gibi küllerinizden doğabilirseniz ne ala , yoksa müptezel olma ihtimaliniz çok fazla.
sebebi ne olursa olsun ayrılınmışsa eğer, o kişi zaten "o" değildir..ayrılığın ilk evrelerinde öyleymiş gibi gelir; ama değildir işte..kaderinde olsa bitmezdi zaten..
tanım: yanlış kişinin "o" olduğunun idda edilmesi sanrısı.
Kopkoyu bir sis içinde bir akşam
Hatırına düşeceğim belki
Bir an ıslayacak yağmur yüzünü
Birden o tatlı demleri hatırlayacaksın
Sonra sıcak yatağında uzun uzun
Ağlayacaksın Ağlayacak.!
Boğazında bir şeyler düğümlenecek
Ah yanımda olsaydı diyeceksin
Tüm yıldızlar gülecek haline Ay'da göz kırpacak
iliklerine işleyecek bensizlik
Kahrolacaksın...!
Bir sigara tüttüreceksin ihtimal
Ufku seyredeceksin saatlerce
Bir rüzgar kopçalayacak yüzünü
Sonra hayalim gelecek karşına
Bir Şiirimi mırıldanacaksın
Hıçkıracaksın..!
Gönlünden atamadığın gibi kafandan da
Silemeyeceksin beni düşlerine gireceğim her gece
ince bir hüzün bürüyecek yüzünü
Ve çırılçıplak gerçekleri o zaman
Anlayacaksın..!
Sonra bir şeyler yazmak isteyeceksin
Kafan gibi kaleminde işlemeyecek
Unutmak isteyeceksin her şeyi
Ama unutamayacaksın hiçbir şeyi
Kıvranacaksın!
karşısına geçip bu dizeleri söylemek istediğim kişinin neden olduğu yıkım..!
ilk zamanlar katlanılmaz olandır.
uzun zaman kendi kendine devam ettirirsin muhtemelen ilişkiyi.
tıpkı bir şizofren gibi.
beraber kurduğunuz hayallerin üzerine yenilerini eklersin.
her gün konuşmaya devam edersin.
onunla değil, fotoğrafıyla.
kavrayamazsın bir türlü.
sonra karşılaşırsınız ve kafasını çevirir.
o zaman anlarsın.
o olduğunu sandığın insandan gerçekten ayrılmışsındır.
o'ydu, hayattı dersin.
amma velakin ölen ölmüştür.
ve artık kalan sağlar bizimdir.
herkesin yaptığı şeydir. anormal değildir. neticede insan sevdikleri hakkında iyi düşünür, sevmedikleri hakkında kötü. sevgili olmaya gerek yoktur böyle olması için.
"o" dediğim kişi, kucağına çocuğumu alıp, oğlum veya kızım diyen kişidir arkadaş. bu zamana kadar "o" dediklerimi sıraya dizseydim beylerbeyinden ortaköye köprü yapardım.
