yasar'ın 1996 senesinde çıkarıdğı belki de sadece kendisinin en iyi değil, türk pop tarihi'nin en iyi albümlerinden birisi olan divane albümünün en iç yakıcı şarkılarından birisi olan parça. sözleri de ayrı bir güzeldir, '' yaşar hangi kafayla yazmış la bunu?'' dedirtir...
sözleri de bi copy-paste ile şööledir efem:
cok mu kolay bu son demesi
vermiyorum ki son nefesi
ellerin eskisi gibi beyaz mi
bana bunlari o ellerle mi yazdin
ah yeniden baslamali dersen
zamani var bekle beni dersen
beklemek eskisi gibi kolay mi
zaman gecmiyor zaman yalan mi
yine karsilasiriz dunya kucuk askin buyuk
mevsimler donunce yaza
kuslar doner pisman
simdi sen mi ben mi
kim suclu kimse yar
voltalar atiyorlar
icimde pismanliklar
simdi sen mi ben mi
kiydilar ikimize
cok mu kolay bu son demesi
vermiyorum ki son nefesi
sen ne yazarsan yaz ey sevgili
mektupla biten omrumce surmeli
yok sensiz olmaz
bu sabah yolda radyoda tesadüfen dinleyip akşam eve geldiğimde başlığıyla karşılaşınca "var bişey bu şarkıda" dediğim güzel yaşar parçası. ayrıca (bkz: güne bunalım başlayıp bunalım bitirmek)
klibinde çağla şıkel oynamaktadır. çağla'nın yaşar'a yolladığı mektupta "artık günaydınlar başkasına" yazmaktadır. bir ayrılık bundan daha acı bir şekilde ifade edilebilir mi acaba?
