Çok sevmişsindir. Öyle ki bir dargın bir barışık koskoca 11 yılın bir şekilde çabucak geçmiştir. Seni şair yapmış, kendini şiir yapmıştır.
Her ayrlışta bir süre geçtikten sonra onun da kendini avutma şeklini görürsün. O kıtipiyoz herif ile yanak yanak çekildiği resmi ölsem, unutamam!
Araya alırsın aşk dediklerini, yatağına, tenine sığdırabilirsin hatta.
Bir tek yer vardır evrende kendinden kaçamadığın, bir tek yer vardır yaşanılası,
Saçlarına asmışsındır çoktan ruhunu, gemilerin hep karaya oturur.
Çok seviyorum dediği adamı da çok seversin, incitmesin istersin, ama güldürmesin onun yüzünü benim gibi, dersin bunları.
Kendine dahi dönüp anlatamadığın korkuların vardır, elini her tuttuğunda biraz daha yaklaşırsın ölüme,biter idealler anında, zaman muamma.
Gider bir gün hiç sebepsiz sanarsın, yine aşklara yelken açar, içini çeke çeke yine beklersin.
Hece hece sevgiyi,aşkı sorgulatır sana. Yaşamak çelişkisini, gerçekleri düşündürtür yine ,yeniden sana.
Ah şu benim duygusal aklım,o'nu çok seven kalbim, harflerim,dizelerim kelimelerim...
Yazık ettik hep beraber yine bana.
Üşüyorum o'nsuz...
Yalnızlığımdan değil daha dün ceset aldım taksimin arka sokaklarında!
Son yudum'du bu yine rakı'ya borçluyum...
Garson!!!!
Hesabı getir!
