kahramanı olan zeze'nin çok dayaklar yemesi ama yine de yaramazlıklarını bırakmaması aklımda kalmış güzel kitap.sevgisini dışa vuramayan bir baba,ablalar ve sanırım zeze'nin kiraz ağacı romanda en önemli sembollerdi.
her cocugun okumasi gerektigine inandigim bir eser. ama cocuklugun o saf dunyasindan fersah fersah uzak olundugunda daha da bir ozlen duyulur kucuk zeze'nin masum dunyasina. onun o yaramazliklarina eslik eder, o dayak yiyince cani acir okurun. sonunda tutamamistim goz yaslarimi.
