biliyorum çok daha büyük sorunlarımız var. Ama herkes hayatında çoğunlukla yaşıyor bu özgüvensizliği, aşk acısını. Hani hoşuna gidiyor gerçekten bir şeyler olabilir diyorsun, güzel bir duygu sevmek sevilmek. Ama sonra gerçekler çarpıyor yüzüne hani arkadaşların kalbinin kırılmasını istemiyor '' git söyle, bakar be olum'' diyor ya bir an cesaret geliyor bir süre sonra ulan ne aptallık yapıyorum diyorsun. Onu görüyorsun ama onun yanına gidip konuşamıyorsun, seni tanıdığından beri emin değilsin. Sadece sosyal medyadan takip etmekle kalıyorsun. Sonra bir gün oluyor oda sana bakıyor diye sesler geliyor etrafındakilerden, ama inanmıyorsun işte o cesaret gelmiyor ?
Kisinin kendisine olan guvensizligi, toplumun basari icin hicbir sey yapmamasi ama basarisizligi 'yuh' lama egilimi ve kadinlarimizin da reddetmeyi bilmemesi yani karsisindakini yerin dibkne sokma ihtimalinin yuksek olmasi (sana mi bakcam be! Veya arkadaslariyla toplu sekilde seni hee gorduginde kahkahalarla gulmeleri gibi). Bir kadina sevgili olmak istedigini soylersin ve reddedilebilirsin bu gayet normal. Insani korkutan da bu degil zaten. Acilmasan yine sevgili olamicaksin acilirsan reddedilebilirsin yani kaybedecekbir sey yok. Asil korkutan reddedilme sonucu kisinin arkadaslarindan ve cevredeki insanlardan alacagi tepkilerdir.
