Gezi Parkının açıldığı önceki gün yaşanan olaylar sırasında, başına biber gazı kapsülü isabet etmesi sonucu ağır yaralanan Mustafa Ali Tombul'un babasından...
"Çok ısrardan sonra gördüm. Çok üzücü bir şey. O anı kimse yaşamasın. Aklıma ilk gelen şey katil olduğumdu. Ben katilim diye düşündüm. Benden kesilen vergiyle, ev vergisi veriyorsun, araban varsa araba vergisi veriyorsun, telefonlardan, Adan Zye, aldığımız nefes dışında herşeye vergi veriyorsun. Bizden kesilen bu vergilerle maaşı ödenen bir polis benim oğlumu vuruyor. Benim paramla benim oğlumu vuruyor. Nasıl bir şey bu ya? Yetkililer açıklasın, ben açıklama bekliyorum. Benim oğlumun durumu çok kötü. Oğlum bu hale niye sokuluyor? Benimle beraber küçükken altını temizlediler mi? Hastalandığı zaman hastaneye apar topar götürülüp, iğnesini yaptırıp, kucağına alıp seve seve tekrar eve getirdiler mi? Başında beklediler mi hastalandığı zaman? Acısını, sevincini benimle paylaştılar mı? Ben yetiştireyim, belirli bir yaşa getireyim, benim paramla benim oğlumu vur. Bu mudur yani? Ben çok kötü durumdayım, bir açıklama bekliyorum. Ama öncelikle tüm halkımızdan benim oğlum gibi dua etsinler, bir an önce hayata dönmeleri için"
dipnot: alıntıdır.
şunu okuyupta tüyleri diken diken olmayan, gözleri yaşarmayan, vicdani duyguları henüz yeşermemiş bir insan olmamak, sizin insan olmadığınızın göstergesidir.
sanki olay anında kendisi gibi varmış gibi konuşup, suçu hala ölüde arayanları gördükçe kendi insanlığımdan utanıyorum. o cesareti olan hakkını arayan bir ergendi, bazıları gibi bütün gün elinde klavye ile internet başında asalak gibi yaşayan biri değildi.
