gücünü nükleer reaktörlerden alan ve bu sayede de normal denizaltılarına göre daha uzun süre su altında kalabilen denizaltılardır. böylece normal denizaltıların gereksinim duyduğu hava ihtiyacını sağlamak üzere yüzeye çıkmaları gibi bir problemleri de yoktur. çünkü nükleer reaktörlerin çalışması havanın varlığını gerektirmez.
uss nautilus, diğer adıyla ssn-571, abd deniz kuvvetlerine ait dünyanın ilk nükleer denizaltısıdır. adını ise daha öncesinde jules verne'nin kitabında yer alan ve farazi bir denizaltı olan nautilus'tan alır. jules verne'nin denizaltısı 1870 yılında geçerken, gerçekteki 1955'te suya indirilmiştir. nükleer denizaltıları dışında ilk denizaltı tasarımları ise jules verne'den de önceye dayanır. jules verne ise nautilus'u yaratırken gerçekte robert fulton isimli amerikalı mühendisin 1806'da tasarladığı ve sonrasında icat ettiği tarihin ilk denizaltısı olan ve aynı isme sahip nautilus'tan esinlenmiştir. roberty fulton'un denizaltısı fazlasıyla primitif bir yapıda olup suyun altında kol gücüyle çevrilen bir pervane yardımıyla ilerlerken jules verne'nin ki sodyum-cıva pillerliyle çalışan elektrik motoruyla hareket ediyordu.
Nükleer denizaltı, bir nükleer reaktör tarafından güç sağlanmış olan denizaltıdır. Nükleer denizaltının performans avantajları, geleneksel denizaltılara (genellikle dizel, elektrik vb.) göre dikkate değerdir: nükleer güç, tamamen havadan bağımsız olduğu için geleneksel denizaltılarda gerekli duyulduğu gibi, denizaltının sıklıkla yüzeye çıkma ihtiyacından kurtarır; bir nükleer reaktör tarafından üretilen büyük miktardaki güç, nükleer denizaltıların yüksek hızda, uzun süre kullanılmasına olanak tanır; ve varış noktalarında sadece yiyecek gibi tüketilir malların depolanması gerekir. Yeni nesil nükleer denizaltılar 25 yıllık ömrü boyunca asla yeniden doldurulma ihtiyacı duymaz. Diğer yandan geleneksel denizaltılarda, elektrik akülerinde depolanan sınırlı güç, en gelişmiş geleneksel denizaltı bile düşük hızda sadece birkaç gün, en yüksek hızda ise sadece birkaç saat denizin altında kalabilir anlamına gelir. Havasız güç sağlamadaki son geliştirmeler bu dezavantajı biraz azaltmıştır. Nükleer teknolojinin yüksek gideri, pek az ülkenin nükleer denizaltılara sahip olabileceği anlamına gelir.
Teknoloji:
Geleneksel denizaltılar ve nükleer denizaltılar arasındaki ana fark, güç üretim sistemidir. Nükleer denizaltılar bu iş için nükleer reaktörleri görevlendirir. Biri, mile bağlı olan elektrik motorlarına güç sağlamak için elektrik üretirken diğeri, buhar türbinlerini çeviren buhar gücünü üretmek için reaktörün ısısına bel bağlar. Denizaltılarda kullanılan reaktörler küçük bir reaktörden yüksek miktarda enerji dağıtma olanağı sağlamak için genel olarak yüksek derecede zenginleştirilmiş yakıt (sıklıklar %20'den fazla) kullanırlar.
Nükleer reaktör ayrıca, hava kalitesinin bakımı, tuzlu okyanus suyunu damıtarak taze su üretimi, ısı düzeni vb. gibi denizaltının diğer alt sistemlerine enerji sağlar. Tüm nükleer deniz reaktörleri günümüzde, yedek bir güç sistemi olarak dizel üreteçlerle birlikte çalışır.
Bu makinalar bir acil ilerleme mekanizmasına elektrik sağlayabildiği kadar, reaktör bozulma ısısı azaltımı için de acil elektrik gücü sağlayabilir.
Denizaltılar 30 yıllık işletim süresine kadar nükleer yakıtı taşıyabilir. Sualtındaki zamanı kısıtlayan tek kaynak, mürettebat için erzak ve teknenin bakımıdır.
gücünü içerisine yerleştirilen nükleer reaktörden alan savaş gemisi. nükleer denizaltıların klasik dizel-elektrik motorlu denizaltılara göre en büyük avantajı suyun altında daha uzun süre yüksek hızlarda hareket edebilmesidir. klasik dizel motorlu denizaltılar su yüzeyine çıktığında dizel motorlar çalıştırılır dalışa geçildiğinde ise dizel motorların şarj ettiği elektrik motorları devreye girer. mürettebatın oksijen ihtiyacını karşılamak için de sık sık yüzeye çıkılması gerekir ki bu da diğer savaş gemilerine en büyük üstünlüğü suyun altında hareket etmek olan denizaltı için büyük handikaptır.
nükleer denizaltılarda tuzlu suyu içme suyuna çeviren bir sistem de bulunmaktadır. nükleer denizaltılar yakıta ihtiyaç duymaz, 25-30 yıl kadar aynı reaktör ile hareket edebilirler.
