muhteşem bir alice in chains şarkısı. zaten herşeyden soğumuş bünye ile dünya ve hayat arasına buzdan bir duvar örüp, insanı herşeyden uzaklaştırma ihtimali çok yüksektir;
We chase misprinted lies
We face the path of time
And yet I fight
And yet I fight
This battle all alone
No one to cry to
No place to call home
Oooh...oooh...
Oooh...oooh...
My gift of self is raped
My privacy is raked
And yet I find
And yet I find
Repeating in my head
If I cant be my own
Id feel better dead
hakkinda sadece bir tane entry girilmesi beni kahretmi$ parcadir.. rahmetli frontman layne staley in psikolojisini dinleyiciye birebir verdiği e$siz parcadir. müziğiyle ve kendi icinde doğurup büyüttüğü ezgilerle hemen hemen en mutlu bünyeyi bile ağlatma gücüne sahip, zaten sorunlu olan bünyeyi ise intihara götürecek gücte bir parcadir.
alice in chains' in parçaladığı şarkılardan biri.
mükemmelliğe neredeyse çok yakın.
yalnızlığı sevenve melankolizmi hayat felsefesi haline getiren bünyelerin defalarca ardarda dinlemesi kaçınılmaz olan şarkılardan biri...
kendi kalbinizi kendiniz bolca kırıyor, yetmezmiş gibi başkalarının da kırasına sonsuz izin verioyrsanız buyrun burdan yakmaya başlayın kendinizi...
babamla annemin durmadan kavga ettiği benim babam ve annemle sürekli kavga ettiğim kardeşimin tüm bu olanlar arasında kalması ve yaşının küçük olduğu zamanlarda en çok dinlediğim şarkıydı subjektif bir entry olabilir ama bazı şarkılar bazıları için önemlidir bu şarkıda benim için çok önemli dinlemeye doymadığım ama bir o kadar da kot-rktuğum bir şarkı o günler geri gelecek diye şimdi aklımda şarkının sadece bir cümlesi dönüp duruyor bu gecenin kör karanlığında ekrana yapışan sinekler kadar anlamlı veya anlamsız.
no place to call home...
müthiş bir aic şarkısıdır söz müzik melodi müthiş uyum r.i.p. layne.
