düz çoculardır. yaşları ilerleyince bile fazla bir şey değişmez. hobileri falan yoktur genelde. varsa da kapalılıktan fazla anlaşılamamaktadır. ergenlikte ve 20 li yaşların başında modası geçeli yıllar olmuş oduncu gömlekleri, ya da 40-50 yaşındaki birinin rahatlıkla giyeceği tarzda yaşlarıyla alakası olmayan şeyler giyerler.
ateistlerin çocuklarının ağzını burnunu kıran çocuklardır diyemeyeceğim. çünkü babası ateist olan bir çocuk da ateist olmak zorunda değildir. ailesi ateist diye nurcu çocuğu, ateistlerin çocuğunu dövmez. gider ateistlerin çocuğunun anasını babasını döver. ancak bu olabilir. *
birçogumuzun adını bile bilmediği ülkerde(özellikle afrika); bayrağımızın dalgalanmasında,istiklal marşımızın okunmasında,türkeçemizin konuşulmasında hatta belkide dinimizin yayılmasında katkıda bulunmak isteyen vefakar insan topluluğu.
çünkü babaları anaları bu milleti allah deyip kadırdıkları için bazı yerleri zaptettikleri için şanşlılar. nurcu dölü olmak polislik için aranan bir vasıf haline gelmişken bu sözlerime herhangi bir eleştiri geleceğini sanmıyorum. soruları servis edilen sınavları gördükçe deli olan kafayı yeme derecesine gelerden biriyim.
siz hayat süren leşler elbet sonunuz gelecek. nurcu değil bulgurcu olsanız kaşık bizde hadi bakalım..
çocukluklarının erken çağlarından itibaren sorumluluk duygusu öğretilen, eğitim almanın kadrini bilen, tatillerde sokakta it kovalamaktansa devletin engellediği dini eğitimi alması sağlanan bilinçli çocuklardır. erkek ise babalarına kız ise annelerine yakın olurlar. yanlarından hiç ayrılmazlar. iki yabancı gibi değil samimi iki arkadaş gibi birlikte gidecekleri yerlere giderler. yalan söylemez, güvenilir insanlardır. konuşmayı, okuyup yazmayı severler. sessiz insanlar değillerdir. hitabet yetenekleri gelişmiştir, toplum önünde çıkar uzun konuşmalar yapabilirler. saygılıdırlar, kimseyi üzmezler. dini bilgileri ileri seviyedir. bu yüzden çoğu itikatı zayıflar bunları sevmez.
diğer cemaatlerin aksine siyasete "doğrudan" girmezler. allah rızası için çalışmanın her şeyi kendiliğinden çözeceğine inanırlar. biraz pasifist bir anlayış. fakat bu düşüncesiyle işlerinde, özel yaşamlarında örnek olmaya çalışırlar. her insanla muhabbete girerler. kimseyi aşağıladıkları, dışladıkları görülmez. çoğu cemaat dindar olmayanları arasına sokmazken bunlar tam tersine aralarına alıp dini yaşamdan örnekler vermeye çalışır. hayatlarında boş işlere zaman ayırmadıklarından genelde iş hayatlarında başarılıdırlar. aile ve cemaat ilişkileri samimi olduğundan fakir bir yakınlarını sermaye vererek veya iş vererek kalkındırmayı seçerler.
burda bazı arkadaşlar varlıklı olmalarını eleştirmiş. benim tanıdığım nurcu çocukları her zaman küçükten çalışmaya başlıyor. çalışıp kazandığı için bir insanı suçlamanın mantığını anlamadım.
ama nurcular içinde tanıdığım bazı nadir rastlanan durumlar da var. mesela bir tanesi şeyhin kızı ile evli. şeyh çok varlıklı biri. bizim ki yiyecek ekmeği yok, yine de çalışmaz. kaç kez iş kursun diye para verdiler, ev aldılar, iş kurdular yedi bitirdi. hulkgibi iriyarı ve taşı sıksa suyunu çıkarır ama çalışmaz. arasıra 100 liralik bilgisayarı 5000 liraya yakınlarına satar. millet de bilerek alır.
nurcu çocukları aileleri tarafından ahlaki ve dini eğitimini tamamladıktan sonra serbest bırakılır. kimse onlara şöyle ol, böyle yap demez. maddi yardıma ihtiyacı olursa maddi yardım yapılır.
nurcularda sevmediğim tek şey aşırı haremlik selamlık yaşamaları. başkasının dini inançlarına karışmazlar ama kendi çocuklarının eşinin yaşamı aşırı kapalı. ev ahalisinden başka kimseyi görmüyorlar. hatta amcaları kız yeğenlerini tanımıyor. bir ara bir aile dostum nurcuların evinde kaldım. sabah kalktığımda erkeklerin hepsi evde olmuyordu. sabah namazını kıldıktan sonra hepsi işe gidiyordu. yemek odasına gidiyorum. kahvaltı ve çayım hazır oluyordu. ev büyüktü ama evde yaşayan 4 yetişkin 3 kız çocuğu toplam 7 kadını bir ay kaldığım evde hiç görmedim, duymadım. kahvaltıdan sonra tel açıyordum gelip beni alıyorlardı. ben rahatsız olup otelde kalmak istedim izin vermediler. adamlar geziyor yiyor içiyor ama öyle müsrif falan değillerdi. sabahın köründen gece 12 lere kadar çalışıyorlardı. gerçi özel işyerleri olduğundan ve kalabalık olduklarından canı istediklerinde geziyorlar, canı istediklerinde gelip eve yatıyorlar. içki, gece hayatı gibi kötü alışkanlıkları yok. o kadar çalışmaya şahsen ben dayanamam. bir ara benim arabayla kaza yapmışlar. kasko öder yaptırırız dedim. gittiler sıfırını aldılar.
bizde kaldıkları zaman da oldu. benim de kız kardeşlerim var. biz de kapalı bir aileyiz. ama bizde kadınlar öyle köşe bucak kaçmaz. onların adeti de öyleymiş.
