''farz edelim biz nuhun gemisine kabul edildik oldu ya allahın sevgili kullarından birisiyiz ,mahşeri kalabalıkta bizi gemiye aldılar; eski sevgili de orda herkes orda ama onu almadılar.'' o zaman ne düşünürüz, güverteye çıkınca ona ne söyleriz parantezidir.
hani bazılarımız içinde kalanı, bazılarımız herkesin bildiği klişeleri söyler güverteden bir el atarak ama herkes o an aslında söylemek isteyip de söyleyemediğini söyler.kısa bir zaman sonra tufan olacak ya bir daha onu asla göremeyeceğiz!ahireti saymazsak tabi.
belki de gemiye alınan insanlarla sevgili olacağız onu ebediyen unutacağız ama her şeye rağmen enkazın altında kalmadan gofer ağacından uzunluğu 300 metre ziftlerle kaplı bir geminin güvertesinden bir şey söylemek gerek:
-17 gün sonra bu gemi ağrı dağına vuracak, beni orada bekle!
