nedense bu şarkıya hiç ısınamadım. sözleri etkileyici ama melodisi pek hoşuma gitmiyor. yani bir (bkz: the day that never comes)değil. ama olsun, işin içinde metallica varsa dinlenir.
hem metallica'nın hem james hetfield'ın kariyerindeki dönüm noktası olan şarkı. hetfield uzun süre böyle slow ve kişisel bir şarkının grup tarafından kabul görmeyeceğini ve kendisinin alay konusu olacağını düşünüyordu. Şarkıyı gruba ilk kez çaldığında şaşırmıştı: grup şarkıya bayılmıştı, tüm grup şarkıya sahip çıktılar, meşhur black album'e koydular ve hem grup hem metal müzik tarihinin en bilinen şarkısı bu şekilde tarihte ve albümde yerini aldı.
metallica'nın efso şarkılarından biridir. gönül isterdi ki tripten tribe giren ergenlerin dilinde dönüp durmasın. ama olsundu. yapacak bişey yoktu. yine de çok güzel şarkıydı.
Plastik metallica fanlarinin bildiği tek şarkı. Ben başka metallica şarkısı dinliyor muyum? Hayır. Ama "yeeaa bu matalika da harika müzik yapıyo yeeaa" diyenlerden de değilim.
