esrarengiz biçimde ortadan kaybolmaya benzer. can acıtıcı durumdur, bu anı yaşayanlara. merak ederler acaba sebep neydi bilmem ne diye, ama merak edilmesi gereken bu değildir, giden gitmiştir, ne önemi var iki cümlenin. ama yine de gidecekseniz iki not yazın öyle gidin, kimse kendinden sorumlu hissetmesin sizin gidişinizi.
mantık aranır.
düşünün,birazdan ölecek bir adam tutup iki kelam birşey yazayım da akılları bende kalmasın diye mi düşünür. adam vazgeçmiş abi, kolay mı be.
geride kalanları mal gibi bıraktırır. Böyle sessiz sessiz 'Neden ki bir şey yoktu ki' dedirtir. Yıllar sonra bile, not vardı da ben mi görmedim polis mi aldı dersin için içini yer. Düşünür durursun.Sonra oturup kendin yazmaya kalkarsın eğer not bıraksaydı ne yazardı deyip,olmaz sinir krizleri... Acil servislere taşınırsın.Öyle az buz bir zaman da değil, senelerce.Artık öldüğüne mi,intihar ettiğine mi yoksa not bırakmadığına mı üzüleceğini şaşırırsın.Delirdiğini unutursun.
Sanırım intihar etmekten daha büyük bir saçmalık. Çoğu zaman düşünmüşümdür intihar etsem şimdi mektuba da bazı insanlarla ilgili içimi döksem belki vicdan azabı duyarlar diye. Yani o mektup benim hayalim adam bir de yazmaya tenezzül etmiyor. Tuhaf.
