Sanılanın aksine canlı performans olmamakla beraber, James Hetfield'ın en iyi vokal performanslarından birini sergilediği, müthiş bir şarkıdır. Tamam diğer metallica parçaları da güzeldir, iyidir, hoştur ancak bu parça apayrı benim için. Şarkının başında çalan senfoniyle ruhunuzu teslim etme aşamasına gelmişken, birden kendinizi metallica gerçekliğinin tam ortasında bulursunuz. Sona kadar öylesine bozulmayan bir ahenk vardir ki, sonda da james'in insanın içine işleyen ' that it comes to be ' bölümünü söylemesiyle müziksel orgazmın doruklarını yaşarsınız.
Müzikalitenin yanı sıra şarkı sözleri de insanı derinden etkiler, her seferinde kötü şansa isyan ettirir.
Ayrıca zannımca, metallica'nın ve belki de müzik tarihinin en iyi albümünün, en özel parçasıdır.
Benim gibi metal müzik sevmeyen bir bünyeye metal müziği aşılayabilmiş ender eserlerdendir. Parçanın giriş kısmındaki melodi ya da intro nasıl bir şeydir. Bir eser o kadar mı tatlı olur. Daha sonrasında parça kopuyor fakat olsun metallica'nın ilk dinlediğim ve sevdiğim eseri. Söylenenlere göre metallica'nın en baba eserlerinden bir tanesimiymiş.
